Το φιλί της ζωής: Άκτωρ και Άβαξ τα βρήκαν για το έργο μαμούθ του 1,8 δισ.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το έργο μαμούθ του 1,8 δισ. και ειδικότερα η γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας που θα συνδέει το άλσος Βεΐκου με το πάρκο Γουδή είναι ένα έργο εμβληματικό που αγγίζει την κοινωνία και θα ανεβάσει όχι απλά το επίπεδο των μεταφορών αλλά το επίπεδο ζωής, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις αξίες των ακινήτων από εκεί που θα περάσει!
Υπό αυτό το πρίσμα είναι απολύτως λογικό και θεμιτό η πολιτική ηγεσία να επιδιώξει η διαγωνιστική διαδικασία που εδώ και τρία χρόνια είναι μπλοκαρισμένη από τις αλλεπάλληλες προσφυγές των δύο υποψηφίων κοινοπραξιών να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν χωρίς παλινωδίες και νέες παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη ή στα δικαιοδοτικά όργανα.
- Η παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού
Και υπό αυτή την έννοια βγήκε δημοσίως ο αρμόδιος υπουργός και ζήτησε από τις κοινοπραξίες των οποίων ηγούνται Άκτωρ και Άβαξ να σταματήσουν την τακτική της αλληλοεξόντωσης, διότι αν η τακτική αυτή συνεχιστεί ο διαγωνισμός θα ακυρωθεί και το έργο θα επαναπροκηρυχθεί, κάτι που επιδιώκουν και στο οποίο αποσκοπούν εκείνοι που έμειναν έξω από την διαγωνιστική διαδικασία, όπως για παράδειγμα η ΓΕΚ Τέρνα! Επιπροσθέτως, η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού θα πάει πίσω το έργο τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια. Δηλαδή τον ανάδοχο θα τον ανακηρύξει η επόμενη κυβέρνηση!!!
- Το μήνυμα Μητσοτάκη
Σε απλά λόγια, για να λέμε τις σκέψεις μας φωναχτά, ο υπουργός τούς ζήτησε να τα βρουν! Και θυμίζω την σύσκεψη των εργολάβων με τον Μητσοτάκη στο υπ. Δημοσίων Έργων όπου το τελικό μήνυμα ήταν οι εργολάβοι να τα βρουν μεταξύ τους για να πέσουν οι μεγάλες εκπτώσεις που οδηγούν σε υπερβάσεις ή κώλυμα των έργων και να μοιράσουν τις λίγες πια δουλειές. Γιατί αλλιώς τα έργα δεν θα ολοκληρωθούν και τούτο είναι εις βάρος της κοινωνίας.
- Εκ του ασφαλούς;
Βεβαίως, όμως, υπάρχει και η πολύ πιθανή εκδοχή ο Κώστας Καραμανλής να προχώρησε στην δήλωση αυτή εκ του ασφαλούς και να συνεχίζει τον διαγωνισμό γνωρίζοντας ότι ήδη οι δύο κοινοπραξίες τα έχουν βρει!
Η αλήθεια είναι πως Άκτωρ και Άβαξ είναι σε ανοιχτή γραμμή. Και για τους δύο το έργο είναι κρίσιμο και καθοριστικό. Το φιλί της ζωής, θα έλεγα, καθώς διασφαλίζει τεράστιο κατασκευαστικό αντικείμενο για τα επόμενα δέκα χρόνια! Και μια σύμβαση τέτοια ανοίγει τις πόρτες των τραπεζών για εγγυητικές, πιστώσεις, νέο δανεισμό.
- Πού κόλλαγε η διαπραγμάτευση
Σύμφωνα με καλά ηλεγμένες πληροφορίες και έγκυρες πηγές, οι δύο κοινοπραξίες είχαν έρθει σε αρχική συμφωνία, τα είχαν βρει, σε απλά λόγια. Το μόνο ζήτημα που απέμενε, και το οποίο για τους καλά γνωρίζοντες είναι κομβικό, ήταν σε ποίου το όνομα θα κατακυρωνόταν το έργο. Ποιος θα φαινόταν επίσημα, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα όλα τα προνόμια που παρέχει η υπογραφή μιας τέτοιας σύμβασης στο σύστημα, στις τράπεζες, στους ξένους θεσμικούς, στο χρηματιστήριο, στο Δημόσιο.
Και εκεί κόλλαγε η δουλειά!
- Τα βρήκαν! Άβαξ;
Την ώρα τούτη φαίνεται πια πως οι δύο κοινοπραξίες τα βρήκαν. Δεν θα αλληλοεξοντωθούν και θα εκτελέσουν από κοινού το έργο. Μπήκαν στη μέση ακόμη κοινά αποδεκτοί μεσάζοντες προκειμένου το έργο να γίνει και να μην οδηγηθούν οι όμιλοι στην... αυτοκτονία!
Λέγεται υπό αυτή την έννοια ότι η διοίκηση του Άκτορα σε πνεύμα συναίνεσης και λογικής, με άξονα το κοινό καλό, δέχτηκε μετά και από πιέσεις να μοιραστεί το έργο, αλλά να κατακυρωθεί στο όνομα της Άβαξ! Άλλωστε, οι δύο εταιρίες έχουν μπροστά τους και τον διαγωνισμό της Ψυττάλειας όπου συμμετέχουν από κοινού και ήδη εκτελούν το έργο ως παράταση της προηγούμενης σύμβασης.
- Ή μήπως όποιος έχει κάνει την καλύτερη οικονομική προσφορά;
Πάντως, κάποιες άλλες πηγές λένε ότι Άκτωρ και Άβαξ συμφώνησαν το έργο να μοιραστεί, να μη γίνουν προσφυγές αλλά να κατακυρωθεί σε όποιον τελικά έχει υποβάλει την καλύτερη οικονομική προσφορά. Και τούτο θα καταδειχθεί μόλις αποσφραγιστούν οι κλειστοί φάκελοι.
