Η χρονιά του δράκου: Από την πανδημία στην απόλυτη κινεζική επικράτηση
Δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί αυτή την ώρα ότι ο κινεζικός παράγοντας δείχνει εν μέσω κρίσης πολύ ισχυρός. Η πανδημία του κορωνοϊού μπορεί να ξεκίνησε από την Κίνα και να επέφερε κρίση κατ’ αρχάς στην κινεζική οικονομία, όμως η έκβασή της ανατρέπει όλα τα δεδομένα τόσο σε διεθνές οικονομικό επίπεδο όσο και σε γεωπολιτικό. Η Κίνα ξεπερνώντας με ταχύτητα το πλήγμα της πανδημίας φαντάζει τούτη την ώρα πανίσχυρη. Και με τις ΗΠΑ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο «δράκος» δείχνει να αποκτά ένα μεγάλο προβάδισμα και να αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία της υπεραντλαντικής υπερδύναμης. Μάλιστα παρακολουθούμε όλοι η Κίνα να πρωτοστατεί στην παροχή βοήθειας σε χώρες που πλήττονται, είτε σε οικονομικό επίπεδο, είτε σε παροχή υλικού, είτε ακόμη και σε επίπεδο τεχνογνωσίας για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και της κρίσης. Αυτή την ώρα η Κίνα δείχνει οικονομικά υπερδύναμη, έχοντας αφήσει πίσω της τις συνεπειες της πανδημίας. Και είναι έτοιμη να εισβάλει και να διεκδικήσει κάθε τι σε επιχερηματικό επίπεδο το οποίο την ενδιαφέρει για επέκταση εντός της Ευρωζώνης.
Η αδυναμία των ισχυρών ξένων παικτών
Θα πρέπει, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε και να συνεκτιμήσουμε το γεγονός ότι την ώρα τούτη η Ελλάδα έχει ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων σε εξέλιξη. Και είναι η μόνη χώρα στην Ευρωζώνη που είναι υποχρεωμένη βγαίνοντας από το μνημόνιο να υλοποιήσει όλο το πλάνο των ιδιωτικοποιήσεων που έχει δεσμευτεί. Και είναι επίσης γεγονός ότι αυτή την ώρα, λόγω της κρίσης, οι βασικοί υποψήφιοι για να αποκτήσυν φιλέτα του Δημοσίου δεν διαθέτουν λόγω κρίσης την απαιτούμενη οικονομική δυνατότητα. Η αγορά βιώνει συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης και είναι ξεκάθαρο ότι Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και άλλοι που ενδιαφέρονταν να αποκτήσουν ισχυρές εταιρίες του Δημοσίου μέσα από την διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων αυτή την ώρα παρουσιάζουν αδυναμία. Σε αντίθεση με τους Κινέζους που και οικονομική δυνατότητα διαθέτουν αλλά και πάντα έβλεπαν την Ελλάδα ως πύλη εισόδου στην ευρώπη.
Τα θέλουν όλα οι Κινέζοι
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι οι Κινέζοι αυτή την ώρα τα θέλουν όλα. Πρώτα από όλα στην ενέργεια: Θα διεκδικήσουν τον ΑΔΜΗΕ, στον οποίον κατέχουν ήδη το 24% κι έχουν οψιόν αγοράς, αλλά και τον ΔΕΔΔΗΕ του οποίου βγαίνει προς πώληση το 48%. Θα επιδιώξουν επίσης να προχωρήσουν σε συμπράξεις με τη ΔΕΗ για την ίδρυση κοινών εταιριών. Ταυτοχρόνως, επιταχύνεται η υπόθεση του ΟΛΠ με την προβλήτα 4 και την προσπάθεια να καταστήσουν τον Πειραιά κέντρο ναυτιλιακού και διαμετακομιστικού εμπορίου. Ταυτοχρόνως, οι βλέψεις των Κινέζων επεκτείνονται τόσο στο Θριάσιο Πεδίο όσο και στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, όπου θα προσπαθήσουν να αποκτήσουν κάθε τι που βγαίνει προς πώληση ή σύμβαση παραχώρησης. Και είναι επίσης βέβαιο ότι στο στόχαστρό τους έχουν βάλει όλα τα προς παραχώρηση περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ. Είναι προφανές πως τα δεδομένα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα αλλάζουν στο σύνολό τους. Και ξεκάθαρα προκύπτει ότι στην υπόθεση των αποκρατικοποιήσεων οι μόνοι που μπορούν είναι οι Κινέζοι. Και τούτο διότι η αδυναμία των ισχυρών ξένων παικτών για συμμετοχή σε διαγωνισμούς παραχωρεί το μονοπώλιο της διαδικασίας στον «δράκο»! Υπό τις παρούσες συνθήκες η έκβαση των μεγάλων υποθέσεων δείχνει μονόδρομος. Εκτός και αν υπό την πίεση των ισχυρών δυνάμεων και των γεωπολιτικών συμφερόντων και ισορροπιών η Ελλάδα κάνει πίσω, ακυρώσει διαγωνισμούς και αναβάλει επί μακρόν κάθε ενέργεια πώλησης ή παραχώρησης περιουσιακών στοιχείων σε ιδιώτες. Με ό,τι επιπτώσεις μπορεί να έχει κάτι τέτοιο σε μια βαριά τραυματισμένη οικονομία.
