Οι τράπεζες, η Χαλυβουργία Ελλάδος και τα... μυστήρια
- Τι συμβαίνει με την επανεκτίμηση κατά 114 εκατ. ευρώ των παγίων στοιχείων; Ανακάλυψαν κρυμμένο θησαυρό;
- Τι λεφτά έχουν βάλει από την τσέπη τους οι βασικοί μέτοχοι στην αύξηση κεφαλαίου;
- Έχει λάβει νέες χρηματοδοτήσεις η επιχείρηση; Υπό ποιους όρους και προϋποθέσεις;
- Τι λένε οι τράπεζες και πώς αποδέχτηκαν πλασματικές ανατιμήσεις παγίων για να μη βάλουν οι μέτοχοι λεφτά;
- Μήπως πρέπει η υπόθεση να ελεγχθεί από τη Δικαιοσύνη;
Έχουμε αναδείξει κατά το παρελθόν τον καθοριστικό ρόλο των συστημικών τραπεζών στη διάσωση ή όχι μεγάλων επιχειρήσεων. Όπως έχουμε αποκαλύψει με πρωτοσέλιδα, οι τράπεζες επιδιώκουν και αποσκοπούν σε μεγάλες συγκεντρώσεις σε επιχειρηματικούς κλάδους όπου παρατηρείται υψηλός δανεισμός και ζητήματα εξυπηρέτησής του. Στο μυαλό των τραπεζιτών κυρίαρχο είναι οι συγχωνεύσεις στις οποίες να ενταχθούν όσοι επιβιώσουν, ενώ την ίδια στιγμή οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να διασώσουν «ημετέρους», κάνοντας τα στραβά μάτια ή αποδεχόμενες στοιχεία πλασματικά. Και από την άλλη να τραβήξουν το χαλί στους υπόλοιπους νοθεύοντας τον ανταγωνισμό και την επιχειρηματική ομαλότητα. Ένας πολύ σημαντικός διαχρονικά βιομηχανικός κλάδος για τη χώρα που την ώρα τούτη αντιμετωπίζει λόγω κρίσης προβλήματα είναι και η χαλυβουργία. Το θέμα είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση ο τρόπος που οι τράπεζες αντιμετωπίζουν το ζήτημα λειτουργώντας επιλεκτικά προς όφελος συγκεκριμένης βιομηχανίας προκαλεί προβληματισμό, εγείρει ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν από τις τράπεζες και να ελεγχθούν από τις Αρχές, με πρώτη τη Δικαιοσύνη!
Η Χαλυβουργία Ελλάδος Α.Ε. είναι μία από τις εταιρείες που χρηματοδοτήθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες και την περίοδο της ανάπτυξης αλλά και σε όλη τη διάρκεια της κρίσης. Πρακτικά δηλαδή στη διάρκεια της κρίσης οι τράπεζες ανέλαβαν τις λειτουργικές ζημιές της εταιρείας και τις πέρασαν στους ισολογισμούς τους. Το σενάριο αυτό δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το βλέπουμε στη χώρα μας λόγω της παρατεταμένης κρίσης. Είναι όμως περίεργο να το βλέπουμε να συνεχίζεται όταν ταυτόχρονα οι μέτοχοι της εταιρείας δεν συνεισφέρουν καθόλου στην κάλυψη των ζημιών και οι τράπεζες αναλαμβάνουν τον ρόλο του μετόχου χωρίς καν να μετοχοποιούν τις οφειλές. Γίνεται, δε, ακόμα πιο ενδιαφέρον όταν δει κανείς ότι για να πετύχουν αυτή τη στήριξη οι μέτοχοι το 2015, και προκειμένου η εταιρεία να μην εμφανίζει, όπως το 2014, αρνητικά ίδια κεφάλαια, επανεκτιμούν στον ισολογισμό της εταιρείας τα πάγια και τα αυξάνουν κατά 114 εκατ. ευρώ (η πλειονότητα αφορά σε μηχανολογικό εξοπλισμό). Αποτέλεσμα αυτού είναι η εταιρεία να εμφανίζει ξαφνικά αξία μηχανολογικού εξοπλισμού σχεδόν διπλάσια από αυτήν του μηχανολογικού εξοπλισμού των βασικών της ανταγωνιστών, που κατά γενική ομολογία έχουν πιο σύγχρονα εργοστάσια και έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές αυξήσεις κεφαλαίου στα χρόνια της κρίσης.
Τα ερωτήματα είναι πώς σε μια εποχή που ειδικά στην Ευρώπη, όπου όλες οι μελέτες δείχνουν απαξίωση των εργοστασίων παραγωγής χάλυβα και μεγάλη πτώση στην αξία μεταπώλησης των μηχανημάτων λόγω της πληθώρας μεγάλων μονάδων που είναι κλειστές ή σε αναστολή λειτουργίας, οι ορκωτοί λογιστές υπογράφουν τόσο μεγάλη ανατίμηση παγίων.
Επίσης πώς είναι δυνατόν τόσο οι εποπτικές αρχές όσο και οι τράπεζες να μην ασχολούνται με το θέμα, επιτρέποντας τη λειτουργία και χρηματοδοτώντας μια εταιρεία που αντί για αυξήσεις κεφαλαίων, όπως ορίζει ο νόμος, κάνει πλασματικές ανατιμήσεις παγίων συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στη στρέβλωση του ανταγωνισμού!
