Νίκος Ξυδάκης: Δεν είμαστε σύντροφοι με τους ΑΝ.ΕΛ.

Την πεποίθησή του ότι μπαίνουμε σε ένα νέο δρόμο εκφράζει ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης ο οποίος εκτιμά ότι το πακέτο παροχών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στέλνουν αυτό το μήνυμα και παράλληλα αλλάζουν την ψυχολογία που λείπει από το λαό εδώ και μια δεκαετία. Για τη συμφωνία Κράτους-Εκκλησίας δηλώνει ότι πρέπει να υλοποιηθεί γιατί είναι προς το συμφέρον όλων ενώ σχολιάζοντας τις αντιδράσεις κάποιων Ιεραρχών αναφέρει ότι ίσως το βλέμμα στρέφεται στη διαδοχή επι του Αρχιεπισκοπικού θρόνου.

Συνέντευξη στη Σοφία Λιάκου

- Ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε ένα σημαντικό πακέτο παροχών και προσλήψεις. Κατά πόσο νομίζετε ότι είναι εφικτό όλο αυτό;

Δεν πρόκειται για «παροχές» με το νόημα που συνήθως αποδίδουμε στη λέξη όταν μιλάμε για την πολιτική στην Ελλάδα. Ουσιαστικά πρόκειται για μια χαλάρωση του βρόχου πάνω στην ελληνική οικονομία, την οικογένεια και την επιχείρηση, για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια. Μια περιορισμένη μείωση του ΕΝΦΙΑ (θα γίνει ωστόσο αντιληπτή με ανακούφιση), μια σταδιακή μείωση της άμεσης φορολογίας. Το βασικό που στέλνουν αυτά τα μέτρα είναι μήνυμα. Είναι αλλαγή της ψυχολογίας. Αυτό δηλαδή που μας λείπει εδώ και μια δεκαετία, αυτό που χρειάζεται για να γίνουν μικρές έστω επενδύσεις, μια μικρή αύξηση της κατανάλωσης, μια επανεκκίνηση. Τώρα, για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας: Εφικτότατο. Μην ξεχνάτε ότι ο προϋπολογισμός έχει περάσει την κρισάρα της ΕΕ, επιτέλους εκτός μνημονίων, δηλαδή χωρίς την εθνική ταπείνωση των μνημονιακών αξιολογήσεων, αλλά με όλους τους υφιστάμενους δημοσιονομικούς περιορισμούς και στο πλαίσιο του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της ευρωζώνης. Είμαι πεπεισμένος λοιπόν ότι σιγά σιγά, μπαίνουμε σε ένα νέο δρόμο, η ανάταξη της χώρας έθνους είναι ένα βήμα πλησιέστερη. Φυσικά, πρόκειται για ένα βήμα σε έναν πολύ μακρύ δρόμο.

- Εκτιμάτε ότι μπορεί να υλοποιηθεί η συμφωνία Κράτους – Εκκλησίας

Πρέπει να υλοποιηθεί, είναι προς το συμφέρον όλων. Από μια άποψη, ορισμένες αντιδράσεις είναι ακατανόητες. Άλλες, εξηγούνται. Πρώτα από όλα, μετά δεκαετίες αδράνειας, η σχέση πολιτείας και εκκλησίας μπαίνει σε ένα κατ΄αρχήν σωστό πλαίσιο. Η πολιτεία αναγνωρίζει ότι οφείλει κάτι στην εκκλησία, επειδή σε άλλες ιστορικές στιγμές, από εθνική ανάγκη και με τη συναίνεση της εκκλησίας, απαλλοτρίωσε περιουσία της, και ότι κάποια στοιχεία χρειάζονται αποσαφήνιση. Αυτή η αναγνώριση είναι ηθική επιταγή και προωθείται με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού χωρίς κάποιο αντάλλαγμα. Είναι κάτι που η εκκλησία δεν επιθυμεί; Δεν είναι μια επιδιωκόμενη και από εκείνην ιστορική «τακτοποίηση»; Μάλιστα μαζί με την αξιοποίηση της σημερινής περιουσίας από κοινού; Επιπλέον η πολιτεία αναλαμβάνει την καταβολή ισόποσου με τη σημερινή δαπάνη για τη μισθοδοσία των κληρικών, που ούτως ή άλλως δεν είναι -δεν ήταν ποτέ- δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτά όλα αποτελούν μια μεγάλη τομή. Αντιδράσεις: Ναι, δυστυχώς υπάρχουν από κάποιους ιεράρχες, ίσως επειδή το βλέμμα στρέφεται στη διαδοχή επί του αρχιεπισκοπικού θρόνου. Αλλιώς, δεν εξηγείται η σφοδρότητα των εκφράσεων και των αντιδράσεων, όταν μάλιστα όλοι ήσαν ενήμεροι του γενικού πλαισίου. Όσο για τους ιερείς: η θεμιτή ανησυχία τους για την απρόσκοπτη ροή της μισθοδοσίας τους δείχνει την έλλειψη εμπιστοσύνης στον μητροπολίτη, τον ας πούμε επικεφαλής του «ΝΠΔΔ Μητρόπολη». Οι ιερείς φαίνεται να μην εμπιστεύονται την οικονομική αυτοτέλεια και αυτάρκεια της Εκκλησίας… Και αυτό μας φέρνει στο πιο σημαντικό σημείο: Την ανανέωση που πρέπει να κάνει η ίδια η εκκλησία, το σώμα των πιστών. Την επιστροφή στο συνοδικό της χαρακτήρα, τον οποίο έχει απολέσει, και την ουσιαστικότερη, βαθύτερη σχέση με το σώμα των πιστών και την κοινωνία.

 

- Μιλάτε για διεύρυνση των πολιτικών δυνάμεων αλλά σε ποιες αναφέρεστε; Ποιους θεωρείτε συμμάχους;
Το ζήτημα αυτό πηγαίνει πιο πέρα από τις επόμενες εκλογές, είναι πιο περίπλοκο και πιο πολιτικό από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αν συμφωνούμε ότι κάτι στην Ευρώπη αλλάζει, αν διαπιστώνουμε μια απειλή από δυνάμεις που είχαν κουρνιάσει στα πιο σκοτεινά υπόγεια πολλές δεκαετίες και τώρα επιχειρούν να βγουν στο φως, τότε το ερώτημά σας απαντιέται από μόνο του. Γιατί πλέον, δεν αρκεί μια καταγγελία των νεοναζί και μια υπενθύμιση του παρελθόντος τους, των ερειπίων που προκάλεσαν, του πώς οι ιδέες τους έβαψαν με αίμα την Ευρώπη. Τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά. Οι νεοναζί και οι παραφυάδες τους απειλούν γιατί απέκτησαν πολιτικά ερείσματα στην κοινωνία στη διάρκεια της κρίσης. Η λιτότητα στην Ευρώπη, η κυριαρχία των μη εκλεγμένων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πάνω στους αιρετούς εκπροσώπους των λαών, ο φόβος που σπέρνουν για τους πρόσφυγες και γενικότερα, για κάθε τι διαφορετικό, όλα αυτά τους ευνοούν. Συνεπώς, οι δυνάμεις που είναι αρκετά φιλελεύθερες για να υπερασπιστούν στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις, ακόμα και αν έχουν διαφορετικές αντιλήψεις σε άλλες όψεις της πολιτικής ατζέντας, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι. Όχι απαραίτητα, κυβερνητικοί εταίροι, αλλά σύμμαχοι στην υπεράσπιση θεμελιωδών αρχών και αξιών. Που πηγάζουν από τις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης: αυτές απειλούν οι δυνάμεις της αντίδρασης.

- Με τους ΑΝ.ΕΛ. τι θα κάνετε τελικά;

Δεν είναι κάτι που μπορεί να απαντήσει κάθε βουλευτής χωριστά. Τη δική μου άποψη την έχω καταθέσει από το 2016 ήδη και την έχω επαναλάβει έκτοτε με κάθε ευκαιρία. Δεν είμαστε σύντροφοι, δεν μοιραζόμαστε κοσμοείδωλο, καταγωγικές εμπειρίες και ιδέες, αγώνες. Μοιραζόμασταν, στην αρχή της κοινοβουλευτικής περιόδου, την επιθυμία για αλλαγή πορείας -που σε ένα μόνο βαθμό ευοδώθηκε- και για έξοδο από το μνημονιακό καθεστώς, που τελεσφόρησε. Εκτιμώ, διαισθάνομαι, χωρίς να μπορώ να χρησιμοποιήσω το ρήμα «προβλέπω», ότι δεν θα υπάρξει ανατροπή των σημερινών δεδομένων ως τις εκλογές του Οκτωβρίου 2019. Η θητεία της κυβέρνησης θα ολοκληρωθεί. Από κει και πέρα, τυπικά και ουσιαστικά ο λαός θα κάνει τις επιλογές και θα δώσει τις εντολές. Για την επόμενη κυβέρνηση δεν μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα.

- Πώς βλέπετε την αντίδραση Κοτζιά και τις κινήσεις του;
Δεν κρίνω πολιτικές κινήσεις συναδέλφων βουλευτών. Τα γεγονότα πάντως έχουν ως εξής: Ο κ. Κοτζιάς τιμήθηκε από τον πρωθυπουργό στις δεύτερες εκλογές, τον Σεπτέμβριο 2015, με τον ορισμό του σε θέση βουλευτή, αφού ως τότε ήταν εξωκοινοβουλευτικός υπουργός. Στην ευόδωση του υπουργικού του έργου στηρίχθηκε από τον πρωθυπουργό, την κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ολόπλευρα και απροϋπόθετα θα έλεγα. Οι επιλογές και η στήριξη δεν είναι αυτονότητες στην πολιτική. Αυτή είναι η καταγραφή των γεγονότων. Έρχονται εκλογές, έχω διαβάσει φήμες, δεν ξέρω αν αληθεύουν, ότι ενδέχεται να κατέβει στις εκλογές με το σχήμα του οποίου ηγείται, να ζητήσει εντολή και πολιτική νομιμοποίηση από τον λαό, με σταυρό. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος στη δημοκρατία, η πορεία επί τας πηγάς της εξουσίας, δηλαδή στον λαό.