Από την υποτίμηση στην κατανάλωση
Από την πρώτη ημέρα που ξέσπασε η κρίση και μπήκαμε στα μνημόνια ο στόχος ήταν να υπάρξει μια εσωτερική υποτίμηση της ελληνικής οικονομίας. Τόσο οι –τότε– κυβερνήσεις όσο και οι «θεσμοί» είχαν παραδεχθεί πολλές φορές ότι αυτές οι προσπάθειες δεν είχαν αποδώσει ιδιαίτερα. Κι αυτό φάνηκε στην αγοραστική δύναμη των πολιτών (που έπεσε στα τάρταρα) και στις τιμές (που παρέμειναν υψηλές).
Νέα ρητορική
Πλέον έχει αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση – μετά και τις παροχές των ξένων– ότι έγιναν λάθη στο παρελθόν. Η νέα ρητορική αναφέρει αύξηση της κατανάλωσης για να ενισχυθεί το ΑΕΠ, να πάρει τα πάνω της η αγοραστική δύναμη του κόσμου με βελτίωση των εισοδημάτων και να μειωθεί η ανεργία. Στη μάχη για τις συντάξεις οι «θεσμοί» θα συνυπολογίσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, και ένα αναπάντεχο νέο: τα θετικά στοιχεία από το ΑΕΠ που έχουν να κάνουν με τη θετική έκπληξη της αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης, της συνεχούς αύξησης των πωλήσεων Ι.Χ., της αύξησης των επενδύσεων σε συγκεκριμένες κατηγορίες, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για τάσεις μόνιμου και επαναλαμβανόμενου χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, η αύξηση της κατανάλωσης αποτελεί θετικό οιωνό για την ελληνική οικονομία. Λογικό για έναν μέσο πολίτη, νέο που «προβλημάτιζε» μέχρι πρότινος για τους έξω και κάποιους από… το εσωτερικό.
