Γιώργος Παπανικολάου: To Σκοπιανό είναι μέγα φιάσκο
Η συγκυρία για την επίλυση του μακροχρόνιου ζητήματος για την επίλυση του ονοματολογικού της πΓΔΜ (όπως ονομάστηκε η χώρα με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995) ήταν πολύ καλή: Η δεκαετής διακυβέρνηση της γειτονικής μας χώρας από τον υπερεθνικιστή Νίκολα Γκρούεφκσι είχε τελειώσει και τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του βρίσκονται σε δεινή πολιτική θέση εξαιτίας μιας σειράς σκανδάλων στα οποία φέρονται εμπλεκόμενοι. Παράλληλα, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την επίλυση του ονοματολογικού ήταν αυξημένο, εξαιτίας της διογκούμενης ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, ο νέος πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, σαφώς πιο διαλλακτικός από τον Γκρούεφκσι, επιθυμεί διακαώς να ενισχύσει και να διευρύνει την εξουσία του ανοίγοντας το δρόμο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. για τη χώρα του.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. τον περασμένο Ιανουάριο. Έχοντας μάλιστα ως μεγάλη παρακαταθήκη το σπουδαίο κεκτημένο του Βουκουρεστίου: Μετά από δύσκολες και πολύμηνες προσπάθειες της κυβέρνησης Καραμανλή –και κάτω από τεράστιες πιέσεις– το ΝΑΤΟ τελικά υιοθέτησε απόφαση στη Σύνοδο του 2008 σύμφωνα με την οποία η FYROM δεν μπορεί να γίνει μέλος της Συμμαχίας χωρίς την προηγούμενη επίλυση των διαφορών με την Ελλάδα. Τα μέλη του ΝΑΤΟ είπαν ομόφωνα όχι μόνο ότι η FYROM δεν θα γινόταν δεκτή τότε αλλά δεν θα γινόταν ποτέ δεκτή εκτός αν έλυνε τις διαφορές της με τη χώρα μας. Μια τεράστια αναμφισβήτητα κατάκτηση της ελληνικής πολιτικής και διπλωματίας.
Με αυτά τα ευνοϊκά δεδομένα και μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων εντός του 2018 πού καταλήξαμε; Δυστυχώς σε μέγα φιάσκο που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα όλες του τις διαστάσεις. Τα Σκόπια πήραν «μακεδονική ιθαγένεια» και «μακεδονική υπηκοότητα» όπως εξαρχής ήθελαν. Αναγνωρίστηκε η «μακεδονική γλώσσα», όπως εξαρχής ήθελαν. Πήραν ουσιαστικά τον προσδιορισμό «μακεδονικό» για τα προϊόντα τους, όπως εξαρχής ήθελαν. Μπορεί η συμφωνία να κάνει λόγο για ομάδα εργασίας ειδικών η οποία από το 2019 και μέσα σε τρία χρόνια θα πρέπει να διευθετήσει θέματα εμπορικών σημάτων, αλλά όταν o υπουργός Εξωτερικών μιλά ήδη επίσημα και με υπερηφάνεια για «μακεδονικές ντομάτες», όλοι αντιλαμβανόμαστε ποια θα είναι η κατάληξη το 2022 της κοινής ομάδας εργασίας των ειδικών…
Πήραν βέβαια και το συνθετικό «Μακεδονία» στην ονομασία της χώρας που θα αποκαλείται στο εξής «Βόρεια Μακεδονία». Κι αυτό όχι απαραίτητα έναντι όλων (erga omnes) όπως πανηγυρίζει η κυβέρνηση, καθώς η αλλαγή των εγγράφων στο εσωτερικό της χώρας συνδέεται βάσει της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ με την πρόοδο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι αμφίβολο πώς θα εξελιχθούν.
Ακόμα, ωστόσο, και αν θα μπορούσε να δεχθεί κανείς το «Βόρεια Μακεδονία» ως αποδεκτό συμβιβασμό, πώς μπορεί να εξηγήσει ότι οι πολίτες της χώρας αυτής θα λέγονται σκέτο Μακεδόνες και όχι Βορειομακεδόνες; Η γλώσσα τους μακεδονική; Και τα προϊόντα τους μακεδονικά; Την ίδια ώρα που οι πολίτες της Νοτίου Κορέας λέγονται Νοτιοκορεάτες, η αεροπορική εταιρεία της Νοτίου Αφρικής South African Airways, κ.ο.κ. Πλήρης υποχώρηση ονομάζεται αυτό και μάλιστα όταν το ένα μέρος εκ των δύο στη διαπραγμάτευση κρατά το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, που είναι η προοπτική ένταξης του άλλου μέρους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Να καταθέσω και μια προσωπική εμπειρία που έχει τη σημασία της: Όχι από τις κοπιώδεις προσπάθειες που κάναμε όλοι οι Έλληνες ευρωβουλευτές για να πείσουμε τους πάντες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας την περίοδο 2009-2014, όταν είχα την τιμή να έχω εκλεγεί και να υπηρετώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά λίγο νωρίτερα, ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ακόμα, στο τακτικό συνέδριο της νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Ρώμη, η νεολαία του VMRO του Ν. Γκρούεφκσι κατέθεσε επισήμως αίτημα να καταστεί πλήρες μέρος του οργανισμού με την επισήμανση ότι προέρχεται από τη «Μακεδονία». Πετύχαμε την απόρριψη του αιτήματος αυτού από τη νεολαία του ΕΛΚ αλλά με μεγάλο κόστος, αφού στο πλαίσιο μιας σκληρής αντιπαράθεσης με τις οργανώσεις που υποστήριζαν το VMRO «θυσιάσαμε» ουσιαστικά την εκλογή ενός στελέχους της οργάνωσής μας στην προεδρία της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής πολιτικής νεολαίας για να το καταφέρουμε.
Αυτή η ανέκδοτη ιστορία αποτελεί ένα μικρό μόνο δείγμα των τεράστιων προσπαθειών που έχουν καταβάλει τις τελευταίες περίπου τρεις δεκαετίες υπουργοί, βουλευτές, διπλωμάτες, άνθρωποι που εκπροσώπησαν τη χώρα μας σε όλους τους κλάδους και όλα τα επίπεδα για να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τα δίκαια της πατρίδας μας στην αντιπαράθεση με τα Σκόπια.
Όλο αυτό τον αγώνα, την προσπάθεια και τις μάχες, μικρές και μεγάλες, που έχουν δοθεί για μια εθνική υπόθεση η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. τα πέταξε με μια κίνηση στον κάλαθο των αχρήστων. Η ιστορία θα είναι πολύ σκληρή με αυτούς που τόσο επιπόλαια και απερίσκεπτα (γιατί δεν θέλω να βάλω με το νου μου κάτι πολύ χειρότερο από αυτό) συμφώνησαν σε αυτή την ιστορικά και εθνικά απαράδεκτη λύση.
