Bitcoin: Οι τράπεζες ετοιμάζουν «χαρτοποίηση»

Καλό είναι αυτό, φανερώνει ανάπτυξη, τα κρύπτο υιοθετούνται, θα πει κανείς πάλι. Σχετικό είναι αυτό. Γνωρίζοντας καλά τους πρώιμους υποστηρικτές του Bitcoin (όντας ένας από αυτούς), αμφιβάλλω πως με τον όρο mass adoption (ευρεία υιοθέτηση) είχαν στο μυαλό τους το να καταντήσουν ένα ακόμη παιχνιδάκι της Wall Street. Η επανάσταση που ονειρεύονται είναι το να δέχεται το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς πληρωμές σε κρυπτονομίσματα, και όχι να κάνει πάρτι χειραγώγησης η κάθε Goldman Sachs με αεριτζίδικα παράγωγα.

Αναγκαίο κακό, θα πει κανείς ακόμη. Τα κρύπτο πρέπει να περάσουν μέσα από το «κακό σύστημα» προκειμένου να ενσωματωθούν στην παγκόσμια οικονομία. Εγώ το γνωρίζω αυτό. Κάποιοι το λέγαμε από την πρώτη στιγμή, όταν οι απανταχού γκουρού πούλαγαν… κρυπτο-αριστεριλίκι, σοσιαλιστικά παραμύθια του «νομίσματος από τον λαό, για τον λαό» που θα έριχνε τις τράπεζες και το δολάριο. Και τώρα γλείφουν εκεί που έφτυναν, πανηγυρίζοντας κάθε φορά που κάποιο μεγάλο όνομα του άλλοτε «κακού καπιταλιστικού συστήματος», τύπου Blackrock ή καλή ώρα Goldman Sachs, ανακοινώνει πως προσφέρει κρυπτο-υπηρεσίες.

Σκοπός βέβαια δεν είναι να γελάσουμε με τις κωλοτούμπες τους (καλά, είναι κι αυτό λίγο), αλλά να θέσουμε το εξής ερώτημα: Γνωρίζουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του παντρέματος μεγαλοτραπεζών και κρυπτονομισμάτων; Θα κάνουν καλό τα παράγωγα στην υιοθέτηση του Bitcoin ως μέσου συναλλαγής, ο λόγος δηλαδή για τον οποίο δημιουργήθηκε;

Ρωτήστε τα μέταλλα πόσο καλό τους έκαναν τα παράγωγα… Ρίχτε μια ματιά στον χρυσό και το ασήμι, τα δύο πιο χειραγωγημένα assets του πλανήτη (με τα κρύπτο να διεκδικούν τον τίτλο). Το πόσο χειραγωγημένα ακριβώς, δε χρειάζεται δε χρειάζεται να το αναλύσουμε. Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι “big 4”, οι μεγάλες τράπεζες αλλά και πανίσχυροι ιδιώτες, πιέζουν σταθερά και συστηματικά εδώ και δεκαετίες την τιμή των πολύτιμων μετάλλων, ιδιαίτερα του χρυσού και ασημιού.

Μόνο η JP Morgan εκτιμάται πως κατέχει σχεδόν 800 εκατ. ουγγιές (!) ασήμι. Με μια τόσο ασύλληπτη ποσότητα έχει τη δυνατότητα από μόνη της (πόσο μάλλον σε συνεννόηση με τα φιλαράκια της, αν ζοριστούν τα πράγματα) να σορτάρει όποτε και για όσο θέλει την αγορά, χωρίς φόβο πως θα μείνουν ακάλυπτα τα σορτ της σε κάποιο συντονισμένο Short Squeeze.

Όπως το πρόσφατο Silver Squeeze που επιχειρήθηκε πριν μερικούς μήνες υποτίθεται από τις ορδές των WallStreetBets, και έφτασε να ωθεί την τιμή του ασημιού έως και 6,5% σε μια μέρα, με την «εξέγερση» ωστόσο να διαλύεται με συνοπτικές διαδικασίες, και την «κανονικότητα» να επανέρχεται – ήτοι, οι τράπεζες να κάνουν κουμάντο ασκώντας αφόρητη πίεση υπό το βάρος των σορτ, και οι τιμές να παραμένουν χαμηλά.

Γιατί τις θέλουν χαμηλά; Διότι ο χρυσός και το ασήμι αποτελούν έως τώρα τη μοναδική πραγματική πηγή περιουσίας (μόνο η γη μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμη), γι’ αυτό και κεντρικές τράπεζες και κυβερνήσεις αρκετών χωρών, όπως Κίνα και Ρωσία, συγκεντρώνουν (όχι τυχαία) σιωπηλά αλλά σταθερά, μεγάλες ποσότητες χρυσού στα θησαυροφυλάκια τους τα τελευταία 5-6 χρόνια.

Η δύναμη όμως που τους παρέχει η κατοχή μεγάλης ποσότητας αποτελεί ταυτόχρονα και την αδυναμία τους. Οι τράπεζες έχουν μεγάλη έκθεση σε μέταλλα, όπως ο χρυσός και το ασήμι. Οι ισορροπίες είναι λεπτές – το παραμικρό κύλισμα μπορεί να σημάνει οικονομική καταστροφή. Γι’ αυτό και φροντίζουν χρόνια τώρα να κρατούν υπό έλεγχο την τιμή, να τη χειραγωγούν προκειμένου αφενός να αρπάζουν τα κέρδη από τα trades - αν μπορεί να θεωρηθεί trade εφόσον παίζουν σε στημένο παιχνίδι, με τους δικούς τους κανόνες.

Την ώρα που τα απανταχού ψαράκια πασχίζουν με στρατηγικές και τεχνικές αναλύσεις και βουντού να μαντέψουν προς τα πού θα κινηθεί η αγορά προκειμένου να εκτελέσουν ένα επιτυχημένο trade, το μόνο που έχουν να κάνουν οι μάγκες της JP Morgan και της κάθε JPM είναι να σηκώσουν το ακουστικό τους, να συνεννοηθούν με τα φιλαράκια τους, και να πατήσουν ένα κουμπί. Πλέον ούτε το κουμπί δεν πατάνε βασικά, καθώς όλη τη δουλειά την κάνουν τα λεγόμενα «botάκια», δηλαδή αλγόριθμοι, ρυθμισμένοι για αυτοματοποιημένες συναλλαγές. Κι όταν κρατάς όλα τα χαρτιά, είναι σχεδόν αδύνατον να χάσεις την παρτίδα.

Σε κάποια άλλα μέταλλα βέβαια, όπως το παλλάδιο, οι μεγάλοι παίχτες είχαν μικρότερη επιρροή (είχαν υποτιμήσει τις δυνατότητές του), κι έτσι τους ξέφυγε, όταν και πριν 2-3 χρόνια έκανε ένα εκρηκτικό ανοδικό άλμα, το οποίο δε συμμαζεύονταν εύκολα. Αυτός είναι κι ο λόγος που θέλουν να κρατούν τις τιμές χαμηλά, παραδόξως. Διότι όσο πιο χαμηλά η τιμή, τόσο πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το προϊόν.

Θέλουν να είναι στα $25 η ουγγιά το ασήμι (και όχι στα 150 που θα έπρεπε να είναι αναλογικά, το λιγότερο), θέλουν να είναι κάτω από $2.000 ο χρυσός, και όχι στα 10 χιλιάρικα, που θα μπορούσε άνετα να είναι, λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους της παγκόσμιας οικονομίας, πληθωρισμό, κλπ. Διότι αν ο χρυσός έσπαγε τα $10.000 οι τράπεζες θα είχαν μεγάλο πρόβλημα, τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να σημάνει καταστροφικό ντόμινο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Πως χειραγωγούν την αγορά; Μα φυσικά με τα παράγωγα. Τα παράγωγα είναι η πιο σατανικά ιδιοφυής εφεύρεση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, διότι χωρίς αυτά θα κατέρρεε όλο το οικοδόμημα της Wall Street. Τα παράγωγα ήταν η αρχή του τέλους για τον χρυσό. Αφότου οι τράπεζες άρχισαν να τυπώνουν συμβόλαια, IOU, χαρτάκια δηλαδή, η δύναμη (και ο έλεγχος) άρχισε να γέρνει συντριπτικά προς τους ισχυρούς. Χωρίς επιστροφή μάλιστα. Διότι για κάθε χαρτάκι που εκδίδεται, χάνει αξία ο πραγματικός χρυσός, το bullion δηλαδή (χρυσός σε φυσική μορφή καθαρότητας τουλάχιστον 99,5%).

Όμως τα χαρτάκια αυτά, καθότι πρακτικότερα από το να κρατάς και να συναλλάσσεσαι με φυσικό μέταλλο, αποτελούν δέλεαρ για τον τζογαδόρο χρηματιστηριάκια που ποσώς τον ενδιαφέρει ο πραγματικός χρυσός κι η αξία του, και το μόνο που βλέπει είναι νούμερα κι αποδόσεις. Αυτό το γνωρίζουν φυσικά οι τράπεζες, και γι’ αυτό έχουν κατακλύσει την αγορά με χαρτάκια. Ο καταναλωτής ποντάρει σε ένα χαρτί που «είναι το ίδιο με κανονικό χρυσό», όμως στην πραγματικότητα ο ίδιος σαμποτάρει την επένδυσή του, κρατώντας την δέσμια σε ένα φαύλο κύκλο που ευνοεί μόνο τους κατέχοντες πραγματικό χρυσό (γι’ αυτό και όπως είπαμε χρόνια τώρα φορτώνουν τα θησαυροφυλάκια).

Χρυσός-Bitcoin: Παλιά μου τέχνη κόσκινο…

Πως συνδέονται όλα αυτά με τα κρυπτονομίσματα; «Ψηφιακό χρυσό» δεν ονομάζουν το Bitcoin οι υποστηρικτές του (και κατά μία έννοια, έχουν δίκιο); Προσέχετε τι εύχεστε, θα πούμε εμείς. Διότι το Bitcoin μπορεί να καταλήξει να έχει την ίδια τύχη με τον «βασιλιά».

Ακριβώς το ίδιο που κάνουν στα μέταλλα, κάνουν και στα κρύπτο. Μπορεί στην αρχή το Bitcoin να τους έπιασε στον ύπνο, όμως το σύστημα προσαρμόζεται, είναι παλιά καραβάνα, και πλέον ήδη έχει μπήξει τα αγκυλωτά του νύχια στο θήραμα. Το κρατά γερά και κάθε μέρα που περνάει, ισχυροποιεί τη θέση και επιρροή του σε αυτό. Κάθε κρυπτο-χαρτάκι που εκδίδεται, το επιβεβαιώνει αυτό. Η αγορά των crypto derivatives είναι πλέον μεγαλύτερη σε αξία από τα πραγματικά κρύπτο (ακριβώς το ίδιο όπως με το φυσικό μέταλλο). Η συνολική κεφαλαιοποίηση των κρυπτονομισμάτων είναι σχεδόν $1,5 τρις. Τα παράγωγα είναι πολύ παραπάνω. Κάποτε –σύντομα- θα μετρώνται σε quadrillion (τετράκις εκατομμύρια), όπως ακριβώς συμβαίνει με τις υπόλοιπες κεφαλαιαγορές. Είναι αναπόφευκτο, δεν τίθεται θέμα συζήτησης.

Το ότι είμαστε ακόμη σχετικά «νωρίς» στα κρύπτο και δεν έχει επέλθει η μαζική υιοθέτηση αν μη τι άλλο κάνει τα πράγματα χειρότερα. Διότι όταν οι μάζες εισέλθουν στο παιχνίδι, φυσικά και θα στραφούν στις εύκολες, γρήγορες πρακτικές λύσεις των derivatives, αντί για το πραγματικό κρύπτο. Ο κόσμος λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Αν ήταν τίποτα ρομαντικοί «επαναστάτες» άλλωστε θα ήταν ήδη στο παιχνίδι. Για την ακρίβεια, ακόμη και οι υποτίθεται «παλιοί», οι ψαγμένοι, έχουν ήδη πέσει στην παγίδα!

Ο περισσότερος κόσμος πλέον αντί να αγοράζει κανονικά κρύπτο, ποντάρει σε συμβόλαια, futures, που παρέχουν τα διάφορα ανταλλακτήρια, όπως το Binance. Όταν ποντάρεις σε συμβόλαιο και δεν αγοράζεις κανονικό κρύπτο, συμβάλλεις άθελά σου στον ίδιο φαύλο κύκλο που περιγράψαμε, ο οποίος μακροπρόθεσμα νομοτελειακά οδηγεί στην περαιτέρω αιχμαλώτιση του Bitcoin, που θα χειραγωγείται μέχρι να το πετάξουν σα στημένη λεμονόκουπα. Μέχρι αυτή η κότα με τα χρυσά αυγά να πάψει πλέον να είναι χρήσιμη…

Παράλληλα το χρηματοπιστωτικό σύστημα παίζει και άλλα χαρτιά στην προσπάθεια του να κατευθύνει τα πλήθη ακόμη περισσότερο προς τα παράγωγα. Κάνει δυσκολότερη την παραδοσιακή αγορά κρυπτονομισμάτων, βάζοντας για παράδειγμα τους κανόνες KYC (know your customer) ή παγώνοντας τις μεταφορές SEPA στα ανταλλακτήρια. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, οδηγεί τον κόσμο στα δικά του «μαγαζιά», ήτοι τους μεγάλους brokers της Wall Street, οι οποίοι φυσικά δεν προσφέρουν τρόπους αγοράς πραγματικού κρύπτο, παρά μόνο ποντάρισμα σε «χαρτάκια». Αρχίζετε πλέον να βλέπετε το σατανικά όμορφο παζλ που έχουν φτιάξει; Καλό είναι να έχουμε όραμα, αλλά να είμαστε και ρεαλιστές… Για χρήμα μιλάμε.

Δηλαδή τι θα γίνει όταν τα κρύπτο φτάσουν στο mass adoption από τον γενικό πληθυσμό? Ή μήπως νομίζετε ότι ο μέσος πολίτης θα κάθεται να μπλέκει με ανταλλακτήρια και ένα κάρο λογαριασμούς?

Καθώς οι τράπεζες απλώνουν τα χέρια τους όλο και περισσότερο σε αυτό το παιχνίδι προσφέροντας υπηρεσίες ελκυστικές στον μέσο καταναλωτή, τι νομίζετε ότι θα γίνει? Μη σκέφτεστε σαν early adopters, σκεφτείτε ως μάζα. Άλλο αυτοί που πέραν της επένδυσης κατανοούν την επανάσταση του θέματος κρύπτο, κι άλλο η ευρεία πλειοψηφία που δεν την αφορά αυτό. Αν την αφορούσε θα ήταν ήδη εδώ.

Ό,τι δε λύεται, κόπτεται

Τα παράγωγα ανέκαθεν προσέλκυαν περισσότερο χρήμα, και είναι λογικό. Όλοι τα προτιμούν για χάριν πρακτικότητας και αποδόσεων, γι αυτό και η παγκόσμια αγορά παραγώγων αξίζει τετράκις εκατομμύρια. Το ίδιο θα συμβεί και στα κρύπτο αναπόφευκτα, τα παράγωγά τους θα αξίζουν quadrillions έναντι trillions που αξίζει η κανονική αγορά.

Κι όσοι σκέφτεστε "ε και? Τι μας νοιάζει? Πως θα επηρεάσει αρνητικά την τιμή, την ανάπτυξη γενικότερα?" Ρίχτε μια ματιά στα πολύτιμα μέταλλα και θα καταλάβετε τι συμβαίνει σε μια αγορά (και στη χειραγώγηση των τιμών) όταν αυτή πλημμυρίζει από χαρτάκια. Στην αρχή δε φαίνεται, όμως μακροπρόθεσμα κερδίζει ο τραπεζίτης.

Οι Bitcoiners δεν είναι που αποκαλούν το Bitcoin το νέο ψηφιακό χρυσό; Και πράγματι, τα κρυπτονομίσματα είναι ό,τι πιο κοντινό και τελειοποιημένο σε μορφή χρήματος μετά τον χρυσό και ασήμι, με παρόμοιες βασικές ιδιότητες. Γι' αυτό ακριβώς η χαρτοποίησή στα κρύπτο θα κάνει ό,τι έκανε στην αγορά μετάλλων, που για δεκαετίες οι τραπεζίτες την χειραγωγούν και την κρατάνε δέσμιά τους, χωρίς να χρειάζεται καν να κρατάνε τόσο χρυσό στα θησαυροφυλάκια τους. Αντίστοιχα τώρα οι θεσμικοί φορτώνουν κρύπτο. Και αρχίζουν να πουλάνε «κωλόχαρτα». Κι ο κόσμος τα αγοράζει.

Εκτίμηση του γράφοντος είναι πως τα CBDC (central bank digital currency), δηλαδή τα ψηφιακά νομίσματα κεντρικών τραπεζών, θα γίνουν η κύρια μορφή χρήματος που θα χειρίζονται οι τράπεζες στη νέα μετα-κόβιντ οικονομία που διαμορφώνεται. Κι αυτό έχει ήδη ξεκινήσει. Τα κρυπτονομίσματα θα πάρουν το ρόλο των μετρητών, θα δώσουν εναλλακτικές λύσεις, επενδύσεις και Store of Value, θα δώσουν διέξοδο στο μαύρο χρήμα, και θα κάνουν «bank τους unbanked», δηλαδή θα δώσουν σε πολίτες χωρίς τραπεζικό λογαριασμό, μια λύση.

Όμως το paperization (η «χαρτοποίηση»), ειδικά στο Bitcoin που το σύστημα το έχει πλευρίσει από όλες τις μεριές, θα μεταφέρει τον ουσιαστικό έλεγχο από το άτομο στην κεντρική αρχή έκδοσης «κωλόχαρτων», το αντίθετο δηλαδή από την ουσία του Bitcoin.

Μέσα από αυτήν τη στήλη έχουμε αναλύσει πως το σύστημα θα προσπαθήσει πλαγίως να "ελέγξει" το Bitcoin, και πως τα privacy coins, δηλαδή νομίσματα που ευνοούν την ιδιωτικότητα και ανωνυμία, όπως DASH και Monero, θα είναι αυτά που θα επωφεληθούν από αυτό. Φυσικά όμως, οι πιο κερδισμένοι θα είναι αυτοί που θα φλερτάρουν με το σύστημα, βελτιώνοντάς το, προσφέροντας ρεαλιστικές λύσεις, ιδίως σε θέματα συναλλαγών, όπως το XRP.

Το Bitcoin δυστυχώς δε μπορεί να κάνει αποδοτικά τίποτα από τα δύο – ούτε να εξελίξει, ούτε να παρακάμψει επιτυχώς το σύστημα. Βρίσκεται στο ενδιάμεσο, και γι’ αυτό (για όσο ακόμη είναι βασιλιάς των κρύπτο) αντιμετωπίζεται σχεδόν αποκλειστικά ως κερδοσκοπικό asset, που μέρα με τη μέρα χειραγωγείται όλο και περισσότερο.