Θα φάνε και τα …πόμολα; Ένα λιμάνι, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, η «ισχυρή» κυρία «διευθύνουσα» και μια ιδιωτικοποίηση που έκλεισε με χίλια ζόρια!
Οι περίεργες ιστορίες με την εστίαση, η προσωπική απευθείας ανάθεση στον επόπτη καθηγητή της, οι προνομιακές προσβάσεις στο Υπ. Ναυτιλίας και το ΤΑΙΠΕΔ που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου!
Η κυρία διευθύνει ένα λιμάνι κάπου στη βόρεια Ελλάδα. Υποτίθεται δηλαδή, γιατί το τελευταίο εξάμηνο (υποτίθεται λόγω σοβαρών κωλυμάτων), είχε περάσει τρεις (3) φορές αυθημερόν από το Λιμάνι που προΐσταται. Σε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης! Αλλά αυτό ίσως είναι και το μικρότερο πρόβλημα…
Το όνομα της κυρίας έχει εμπλακεί σε ΑΠΕΙΡΕΣ ιστορίες με σταθερό παρονομαστή: Τα έκανε προσωπικά μαντάρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης για μια ιδιωτικοποίηση που έκλεισε με χίλια ζόρια.
Παρουσιάζει παντού μεγαλεπήβολα σχέδια χωρίς βάθος και ουσία – προς μεγάλη χαρά εργολάβων και κατασκευαστών (με το αζημίωτο βέβαια…).
Προχωράει συστηματικά σε συμβάσεις μελετών για φιλόδοξα έργα (που θεωρούνται κάργα φουσκωμένες =«υπερτιμολογημένες» για όσους γνωρίζουν στην πιάτσα).
Εν ολίγοις, πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αναφερόμενη στο «Έργο της».
Και βέβαια, υλοποιεί τα πάσης φύσης «νταραβέρια» διευκόλυνσης ενός τοπικού βουλευτή (περιβάλλοντος Κ. Μητσοτάκη κάποτε, αλλά τώρα πια στο περιθώριο χωρίς καμία ελπίδα μελλοντικής εκλογής).
Μέχρι και προσωπική απευθείας ανάθεση σύμβασης στον επόπτη καθηγητή της κανόνισε, εκείνον που συμμετείχε στο εκλεκτορικό σώμα του Τμήματος το οποίο την έκανε πρόσφατα μέλος ΔΕΠ στο τοπικό πανεπιστήμιο (με δαπάνη του Οργανισμού Λιμένος, βεβαίως, βεβαίως!).
Ίσως δεν πήρε μεγάλη έκταση το γεγονός, (λόγω του ότι το πρωτοδημοσίευσε με αναλυτικά στοιχεία το συριζαικό documento), αλλά αντικειμενικά συνιστά μεγάλη πρόκληση και δείχνει ξεκάθαρα την ηθική κατάπτωση στην ιστορία που περιγράφουμε.
Τέλος πάντων, αξιοποιώντας παράλληλα τις προνομιακές προσβάσεις που ισχυρίζεται πως έχει η κυρία στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας (για ποιον γενικό γραμματέα περιβάλλοντος Πλακιωτάκη χτυπάει η καμπάνα;), δείχνει πως δεν λογαριάζει κανένα.
Γενικότερα, οι φήμες βοούν πως υπάρχει ολόκληρο παρεάκι το οποίο την στηρίζει καθώς κυνηγάει χρηματοδοτήσεις χωρίς να υφίσταται απαραίτητα αντικείμενο υπαρκτών έργων. Και τι σημασία έχει, λένε όσοι ξέρουν…;
Εξάλλου, στην εργασιακή καθημερινότητα η εν λόγω κυρία απειλεί ή εκβιάζει συστηματικά υπαλλήλους του Οργανισμού, καταπώς τη βολεύει.
Τάζει επίσης από εδώ κι από εκεί. Και υπόσχεται έργα που θα αλλάξουν την πόλη και θα αποδείξουν την «αξία της».
Γράφτηκαν τα περισσότερα από αυτά (και άλλα κάμποσα!) σε τοπικές εφημερίδες και συζητιούνται εκτενώς στην ίδια την πόλη.
Το ερώτημα όμως είναι ΑΝ τα μαντάτα αυτά έχουνε φτάσει στον Δ. Πολίτη, διευθύνοντα του ΤΑΙΠΕΔ και στη μητρική ΕΕΣΥΠ υπό τον Γρ. Δημητριάδη που μάλιστα κατάγεται από την περιοχή αυτή.
Συμπερασματικά, το επίπεδο διοικητικής διαχείρισης μετά από μια θλιβερή τριετία είναι κάτω από το μηδέν.
Στο βαθμό που η διευθύνουσα σύμβουλος του Οργανισμού δουλεύει ψιλό-γαζί όποιον έρχεται σε επαφή μαζί της, έντονη είναι πια η δυσφορία που εισπράττεται από τοπικούς παράγοντες αλλά ΚΑΙ εταιρείες συνεργαζόμενες με το Λιμάνι.
Αποκορύφωμα των παραπάνω, ακούγεται ότι τις προάλλες έβγαλε και «εισπράκτορα» με τεφτεράκι στα μαγαζιά με τις «παραχωρήσεις» του Οργανισμού, ώστε να μαζώξει ότι μπορεί για το «Φιλόπτωχο Ταμείο», προκειμένου να εγκριθούν παρατάσεις στις συμβάσεις ιδιωτών επιχειρηματιών (κυρίως στο χώρο της εστίασης).
Κακόβουλες φήμες σε δύσκολες εποχές;
Μωρέ μάζευε κι ας ειν’ και ρώγες. Μιλάμε, για άλλο επίπεδο…!
Σε απλά ελληνικά, αυτό ΠΙΑ δεν είναι Λιμάνι, είναι ξέφραγο αμπέλι και προσωπικό τσιφλίκι.
Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο…
Αλλά, ΟΤΑΝ σκάσει η «βόμβα» (καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και λέγεται πως θα υπάρξουν πρόσθετες αποκαλύψεις…), θα τρέχουνε στο Μαξίμου να σβήσουν τη φωτιά στην τοπική κοινωνία, θα απολογούνται οι βουλευτές της περιοχής στον κόσμο της παράταξης και στο ΤΑΙΠΕΔ (όπως συνήθως), θα πετάνε χαρταετό.
Καλά θα πάει κι αυτό.
