Oι Γερμανοί, η «αιρεσιμότητα» και ο Τσακαλώτος
Από την αρχή των μνημονίων, το 2010, ένας όρος έχει ακουστεί τις περισσότερες φορές πίσω από τις κλειστές πόρτες της διαπραγμάτευσης: «αιρεσιμότητα» ή… ελληνιστί «conditionality». Αυτός ο όρος θα συνεχίσει να μας απασχολεί και στη μεταμνημονιακή εποχή, αφού τον βάζουν «μπροστά» στις νέες διαπραγματεύσεις οι Γερμανοί, είναι βέβαιο πως τον ακούμε. Για να είμαστε πιο ακριβείς, θα βιώνουμε τα αποτελέσματα της αιρεσιμότητας. Πρακτικά, θα έχει να κάνει με το χρέος. Το Βερολίνο θέλει εφαρμογή των μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους με προϋπόθεση να γίνονται μεταρρυθμίσεις και να πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Αντιδρά το ΔΝΤ
Και εδώ αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα. Το ΔΝΤ αντιδρά. Λέει πως αυτό που προτείνουν οι Γερμανοί δεν είναι ελάφρυνση χρέους, αφού έχει μέσα προϋπόθεση τις μεταρρυθμίσεις και τους στόχους για πλεονάσματα και για ανάπτυξη, που το Ταμείο εκτιμά ότι δεν πρόκειται να επιτευχθούν. Γιαυτό ζητά να πέσουν οι στόχοι στα πλεονάσματα από το 3,5% στο 1,5% - 2%. Και εκεί αντιδρούν οι Γερμανοί γιατί αυτό σημαίνει ότι τα μέτρα για το χρέος θα πρέπει να είναι πιο «βαθιά». Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα σε μια μεγάλη κόντρα ανάμεσα σε Βερολίνο και Ουάσινγκτον, ένας φαύλος κύκλος που ουδείς γνωρίζει πώς μπορεί τελικά να εξελιχθεί. Στη μέση βρίσκεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που θα πρέπει να αντιμετωπίσει το νέο Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τη στάση του ΔΝΤ, αλλά και τον Μάριο Ντράγκι, που ανησυχεί για τις ελληνικές τράπεζες (με φόντο τα κόκκινα δάνεια).
«Σάκος του μποξ»
Ο Τσακαλώτος, όμως, δεν πρέπει να αντιμετωπίσει τους «θεσμούς» στο εξωτερικό, αλλά και τους… δικούς του στο εσωτερικό. Τις αντιδράσεις κάποιων λαϊκιστών στο κόμμα του που πιέζουν να αλλάξει μείγμα πολιτικής. Υπάρχουν ορισμένοι, δε, που θέλουν να μη γίνουν ποτέ οι μειώσεις στις συντάξεις που έχουν συμφωνηθεί και έχουν ήδη υπογραφεί. Να το πούμε διαφορετικά, οι μειώσεις έχουν υπερψηφιστεί απ’ όλη την κοινοβουλευτική ομάδα. Μακάρι να υπήρχε άλλος τρόπος να εξοικονομηθεί 1% του ΑΕΠ άμεσα και να μη γίνουν ποτέ μειώσεις στις συντάξεις. Ωστόσο, φαίνεται πως ο υπουργός Οικονομικών έχει γίνει «σάκος του μποξ» από πολλές πλευρές. Στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Όσο περνούν οι μέρες και μέχρι τις 21 Ιουνίου θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί τα πάντα: από το κλείσιμο της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης, το θέμα του χρέους, το αν θα μπει ή όχι το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, έως και τη μεταμνημονιακή εποχή.
