Η Ιταλική Ακαδημία Καλών Τεχνών βράβευσε τον ζωγράφο Κώστα Σπυρόπουλο
Κ. Σπυρόπουλος: «Η τέχνη μου θέτει ερωτήσεις, περιγράφει αινίγματα, δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα και το περιεχόμενο των απαντήσεων. Αφήνει τις απαντήσεις να τις φέρει ο χρόνος. Αυτός που πάντα αποκαλύπτει την αλήθεια»
Στις 3 Δεκεμβρίου 2022, η Ιταλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, σε ειδική τελετή, βράβευσε καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο για το εικαστικό τους έργο. O καλλιτέχνης Κώστας Σπυρόπουλος είχε την τιμή να είναι ένας απ’ αυτούς. Με αφορμή το γεγονός ο γνωστός εικαστικός ανέφερε τα εξής:
Συμπληρώνοντας προσθέτω ότι τέτοιες πηγές είναι τα σήματα της Τροχαίας, σήματα κοινής αποδοχής, κινηματογραφικές ταινίες, ποιήματα, διηγήματα, διαφημίσεις, αρχιτεκτονικές κατασκευές, οι νέες μορφές ενέργειας οι οποίες ίσως προάγουν την ελευθερία και την δημοκρατία, ανεξάρτητα από την επίδρασή τους στην επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής. Γενικότερα ο αστικός χώρος χρησιμοποιείται ως μια αρθρωμένη δήλωση πολιτισμού που ως κατασκεύασμα προσδιορίζει και καθορίζει την ποιότητα του κατασκευαστή.
Για μένα ο κόσμος είναι μια σκηνή με πρωταγωνιστές τους καθημερινούς ανθρώπους και η τέχνη μου παρασύρεται σε μια έντονη αμφισβήτηση των παραδοσιακών αξιών. Μ’ αυτόν τον τρόπο ανάμεσα στην τέχνη και την ζωή παραμένει μόνο μια λεπτή διαχωριστική γραμμή, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σβήσει.
Τα Μ.Μ.Ε. καταλαμβάνουν σημαντικό χώρο και εξετάζονται σαν ο τρόπος που ο αστός αντιλαμβάνεται την ζωή και τις αξίες της. Τις αξίες που καθορίζουν την συμβίωση, την δημοκρατία, την υπόσταση και τα όρια της ελευθερίας, μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το μέσον γίνεται το μήνυμα. Δανείζομαι εικόνες από εφημερίδες, γιατί συνήθως αφορούν αξιοσημείωτες σκηνές της καθημερινότητας. Η επικαιρότητα αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης. Η ζωγραφική μου αφαιρεί από την τέχνη την αχρείαστη ιερότητα και αντιθέτως τονίζει την επικαιρότητα και ότι είναι εφήμερο.
Ο πολλαπλασιασμός μιας σκηνής, σ’ ένα πίνακα, οδηγεί σε μια οδό καθαρά επικοινωνιακή. Γίνεται έτσι μια κυκλοφορία συμβόλων που μας κατευθύνουν σε άλλα αντικείμενα και σύμβολα. Η επανάληψη βέβαια δεν ακυρώνει την τραγικότητα της ανθρώπινης διαδρομής, την αλληγορία του ανθρωπίνου δράματος, το εφήμερο της ύπαρξης
Η σφοδρότητα του σχήματος και η πλαστικότητα συγχωνεύονται για να παράγουν πολιτιστικά σχήματα που άλλοτε καθησυχάζουν και άλλοτε κινητοποιούν τις μάζες. Πολλές φορές καταγγέλλουν τον κόσμο και τις εικόνες τους που χρησιμοποιούν. Αυτό το γεγονός μερικές φορές μας κάνει να ξεχνάμε ότι η κριτική και η ιδεολογία ανήκουν κι αυτές στα καταναλώσιμα είδη που υπάρχουν μέσα στον ανεμοστρόβιλο της σύγχρονης τέχνης. Με τα πιο πάνω εργαλεία η ζωγραφική είναι μια προσπάθεια να ανατρέψει την βιομηχανική ασχήμια η οποία διαλύεται σ’ ένα διακοσμητικό παιχνίδι που πολλές φορές ξεπροβάλλει δίχως λόγο. Είναι έκφραση νεωτερικότητας που εκ φύσεως είναι μεταβατική.
Η τέχνη μου θέτει ερωτήσεις, περιγράφει αινίγματα, δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα και το περιεχόμενο των απαντήσεων. Αφήνει τις απαντήσεις να τις φέρει ο χρόνος. Αυτός που πάντα αποκαλύπτει την αλήθεια. Την αλήθεια που αλλάζει με τον χρόνο. Η ροή αυτή δίνει έμφαση στο γεγονός, ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα. Τα πάντα αλλάζουν. Η τέχνη είναι η κινητήριος δύναμη της αλλαγής. Της αλλαγής του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε την ζωή του τρόπου που βιώνουμε τον κόσμο.»
