Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης "Ταξίδι με έπαθλο το όραμα…"

 

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Χάρη στη δύναμη και στην εμβέλεια του ταλαντούχου γλύπτη Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη το πολυδιάστατο και πολυσήμαντο από την αρχαιότητα μήνυμα του Μαραθωνίου Δρόμου μετεξελίσσεται σε ένα αέναο μεταφυσικό άγγελμα στον εκθεσιακό χώρο του «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Διασχίζοντας ο ταξιδιώτης το επίπεδο αναχωρήσεων του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, είτε βιαστικά για να προλάβει την πτήση του είτε αμέριμνα, συναντά μια ευχάριστη εικαστική έκπληξη.



Η θεματική και τα μηνύματα

Η θεματική της έκθεσης αναφέρεται στο πανανθρώπινο ιδεώδες της μαραθώνιας διαδρομής και στο «ευ αγωνίζεσθαι», ξεπερνώντας τους περιορισμούς του Χρόνου και του Χώρου. Στο «Μαραθώνιο Σύμπαν» του καλλιτέχνη ο επισκέπτης γίνεται μέρος της εγκατάστασης, περιδιαβαίνοντας συμβολικά την κάτοψη της μαραθώνιας διαδρομής. Αντιλαμβάνεται το μεγαλείο της βλέποντας γύρω του σχέδια, σκίτσα, προθήκες με μακέτες γλυπτών έργων και έρχεται σε επαφή με το οπτικοακουστικό υλικό των ήδη εγκαταστημένων έργων.

Δεν πρόκειται για μια απλή έκθεση των έργων του καλλιτέχνη, αλλά για ένα σύγχρονο θεματικό installation, αφιερωμένο στον διεθνή ταξιδιώτη, που «ταξιδεύει» και νοητικά σε μια διαδρομή που το έπαθλο δεν είναι η δόξα αλλά το όραμα. Είναι σαν ο βιαστικός επιβάτης να μπαίνει στο «ακατάστατο» σημειωματάριο του καλλιτέχνη, στο μυαλό του το ίδιο και να διαπιστώνει πως το πρόχειρο σκίτσο γίνεται σχέδιο, μακέτα και φτάνει τελικά στο video wall να θαυμάσει το έργο τοποθετημένο στον χώρο.

Όλα αυτά σχηματίζουν το προσωπικό μαραθώνιο σύμπαν του Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη, που παρουσιάζεται στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών ως τις 31 Μαΐου 2018.

Ένα σύμπαν χωρίς βαρύγδουπες επεξηγήσεις, που ο ταξιδιώτης με μια γρήγορη ματιά κάτω από τα πόδια του και γύρω του διακρίνει τα ανεπιτήδευτα σχέδια, που προέκυψαν από απλά σκίτσα σε μικρά χαρτάκια και όχι μόνο.



Ένταση και κίνηση

Η δρ. ιστορικός της Τέχνης - τεχνοκριτικός, κυρία Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν προλογίζει τον καλλιτέχνη: «Συναφής εδώ και μερικά χρόνια με το πνεύμα του Μαραθωνίου και των συνειρμών που υποβάλλει ως έννοια η δουλειά του Παπουτσίδη απογειώνει, στην τωρινή παρουσίαση, όχι μόνο τη φαντασία αλλά και τον ψυχισμό του ταξιδιώτη-θεατή.

Η “ένταση” και η κίνηση που υποβάλλεται μέσα από τα έργα “Πολύκυκλο”, “Ευ Αγωνίζεσθαι”, “Υδρόγειος Ειρήνης”, “Όραμα” –διαχρονικό αρχέτυπο–, “Σκύφος” με τον κλάδο ελαίας, το συναφές, σε συμβολισμό, “Άγγελμα”, “Αστροφάρος”, απογειώνουν τόσο πνευματικά όσο και ψυχολογικά τον σύγχρονο ταξιδιώτη-δρομέα των αιθέρων. Το μήνυμα του καλλιτέχνη όπως και οι εμβληματικοί συνειρμοί που υποβάλλονται με έναν διττό –πλαστικό και ποιητικό– τρόπο αγγίζουν μια διαπασών στη σύνθεση “Χαίρε Ήλιε”, με τον ήρωα να προβάλλει μπροστά στον “συμβολικά” δοσμένο δρόμο που περικλείει τον Ήλιο».

 

Συμβολισμοί

Ο Παπουτσίδης χρησιμοποιεί γενικότερα συμβολισμούς και σε άλλες ενότητες της δουλειάς του. Πόσω μάλλον στην έκθεση αυτή, που έχει θέμα τον συμβολισμό της ιδέας του Ολυμπισμού. Έχοντας φιλοτεχνήσει πολλά έργα μεγάλων διαστάσεων σε υπαίθριους χώρους γνωρίζει άρτια τη σπουδαιότητα του σχεδίου και τη δύναμη της εξωτερικής γραμμής του γλυπτού.

Ποίηση στην ύλη…

«Το γλυπτό πρέπει να γράφει στο φως» μας είπε. «Η ζωγραφική χαρακτηρίζεται από το χρώμα, το γλυπτό από το όγκο και τη φόρμα. Για να γράψει στον χώρο ένα γλυπτό μεγάλων διαστάσεων θέλει έντονη εξωτερική γραμμή. Να γλιστρά το φως στην καθαρή σιλουέτα, στις γωνίες και στο περίγραμμά του. Γιαυτό, ξεκινώντας από το επίπεδο χαρτί, το ζωντανεύει όχι μόνο με τις φωτοσκιάσεις και το προοπτικό σχέδιο, που ούτως ή αλλιώς αυτό γίνεται εύκολα ψηφιακά. Το γλυπτό είναι η ποίηση στην ύλη. Είναι ο νους και τα χέρια μαζί. Μια λεπτομερής προετοιμασία του σχεδίου με προδιαγραφές το κάνει να ξεφεύγει από τα όρια της γλυπτικής και τότε γίνεται design. Στη γλυπτική πρέπει να είσαι πιο ελεύθερος. Σε πάει όπου εκείνη θέλει».



«Τα έργα ανήκουν σε όλους»

Επίσης, ο δημόσιος χώρος δεν είναι γκαλερί. Απευθύνεται στον κάθε περαστικό, είτε έχει σχέση με την τέχνη είτε όχι. Ένα υπαίθριο έργο είναι ένα έργο για τη γειτονιά, την περιοχή, την πόλη. Ανήκει σε όλους. Βασική προϋπόθεση είναι η στατική και η μηχανολογική μελέτη του έργου, καθώς και η αισθητική του σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Μα πάνω απ’ όλα είναι η εικόνα που έχεις μέσα στο μυαλό σου.

Η δεκάμετρος «Υδρόγειος Ειρήνης» στη Τεχνόπολη στο Γκάζι, το «Πεντάκυκλο» στην Κηφισιά, το «Εν σώματι και πνεύματι» στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου, το «Πολύκυκλο» στο Φάληρο και το «Χαίρε γνώση» στο νοσοκομείο ΚΑΤ είναι μερικά μόνο από τα έργα που κοσμούν μόνιμα την πόλη και φέρουν την υπογραφή του. «Μου είναι δύσκολο να φτιάξω έργο κατόπιν παραγγελίας» ανέφερε ο ίδιος. «Eίναι καλή άσκηση, όμως.

Για το έργο στην Τεχνόπολη έκανα αρχικά μια μελέτη του χώρου παρατηρώντας τα στρογγυλά αλεξικέραυνα. Έτσι έφτιαξα τη σφαίρα αντικατοπτρίζοντας τα αλεξικέραυνα και με τους δακτυλίους να συμβολίζουν τις ηπείρους. Ένα έργο σε δημόσιο χώρο είναι η κατάθεση ψυχής του καλλιτέχνη με σκοπό την εικαστική του παρέμβαση. Χρησιμοποιώ κυρίως σίδερο, υλικό που υπάρχει παντού γύρω μας. Το σίδερο είναι ζωντανό, αλλάζει χρώματα, τσαλακώνεται με την ζέστη, στραβώνει ισιώνει. Είναι για πάντα. Η καρδιά της γης είναι από συμπαγές σίδερο. Έχει μια πολυτέλεια πρωτόγονη, αλλά θέλει φροντίδα. Συναισθάνεται, και αν τεχνικά αδιαφορήσεις για αυτό γίνεται σκόνη, εξαφανίζεται».

 

Έργα του στην ύπαιθρο αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές

Γλυπτά έργα του βρίσκονται στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (1997), το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος – ACGart (1997, 2007, 2009), στα γραφεία της Absolut Company, Στοκχόλμη (1999), στο Πολιτιστικό Κέντρο “Μελίνα” (2000), στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών (2003) , στο ΚΑΤ Κηφισιάς (2003), στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων (2008), στον πολυχώρο πολιτισμού Αθηναΐς(2010), στο Copelouzos Family Art Museum (2012), στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου (2013), στην πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Αθήνα (2013) και σε ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού. Μόνιμα υπαίθρια γλυπτά υπάρχουν στην Τεχνόπολη-Γκάζι (1999), στο Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς (2001), στην Ιθάκη (2001), σε πλατεία του Δήμου Κηφισιάς (2003), στο Ηρώον του Δήμου Παλαιού Φαλήρου (2005), στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών (2007), σε κεντρικά σημεία της πόλης της Ρόδου (2008), και στην αφετηρία του Μαραθωνίου Δρόμου (2013).

 

 

INFO

Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος»,

Εκθεσιακός Χώρος: «Τέχνη & Περιβάλλον»,

Επίπεδο Αναχωρήσεων, έως 31/5.

Photo της έκθεσης : Θανάσης Γερασόπουλος

www.papoutsidis.gr

facebook: nypapoutsidis

 

Μπορείτε να δείτε το online video στο link: www.papoutsidis.gr/marathon_universe.html