Βασιλική Σουλαδάκη: Συνιστώ ψυχραιμία
Πολλά είναι να πράγματα που μας φοβίζουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε ανασφάλεια αυτές τις μέρες αν και προσωπικά δεν θα έλεγα ότι με ενοχλεί που περνάω σχεδόν το σύνολο της ημέρας στο σπίτι μου.
Πάντα μου άρεσε η απομόνωση. Είναι μια ευκαιρία να διαβάσω, να γράψω και να κάνω σχέδια για το μέλλον. Ακόμα και τη μοναχική βόλτα που κάνω στη γειτονιά μου με το ποδήλατο την απολαμβάνω γιατί η απουσία αυτοκινήτων όπως και να το κάνουμε είναι ο παράδεισος του ποδηλάτη. Αυτή η προσωρινή, μελαγχολική γαλήνη της άδειας πόλης μού αρέσει.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως αν ζούσα σε ένα χωριό της επαρχίας, η ζωή μου δεν θα ήταν και πολύ διαφορετική. Οπότε αυτή η ησυχία είναι ευχάριστη. Η φύση δίνει το καθιερωμένο της ραντεβού με την άνοιξη αδιαφορώντας για τις πανδημίες, και οι γάτες της γειτονιάς έχουν βρει την ευκαιρία να τσακώνονται και να ψάχνουν τους κάδους τους σκουπιδιών με την ησυχία τους. Οι γειτονιές πλέον τους ανήκουν.
Όλη αυτή η πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά εμπειρία δοκιμάζει τις αντοχές μας και αποκαλύπτει πολλά για μας τους ίδιους.
Ξαναγνωριζόμαστε με τον εαυτό μας.
Η Χάνα Άρεντ έλεγε ότι η μοναξιά δεν έχει σχέση με την απομόνωση.
Είναι σημαντικό να απολαμβάνουμε τη μοναχικότητα.
Είναι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι έχουν επικοινωνήσει μαζί μου αυτές τις μέρες.
Άνθρωποι που έχουμε να βρεθούμε και να μιλήσουμε εδώ και χρόνια.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές γιατί δεν μπήκαν στον κόπο να επικοινωνήσουν πριν την πανδημία. Άραγε αυτή η φρενίτιδα των βιντεοκλήσεων απορρέει από την ανάγκη για επικοινωνία, από το ειλικρινές νιάξιμο ή απλώς έχουν βαρεθεί τόσο πολύ τον ίδιο τους τον εαυτό, όποτε αποφάσισαν να πάρουν σβάρνα όσες επαφές είχαν περάσει στην τηλεφωνική τους συσκευή και να σπάσουν το δικό μας νευρικό σύστημα;
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία που με αφορμή την πανδημία βρήκε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλες τις νευρώσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Άνθρωποι που δεν γράφουν σχεδόν ΠΟΤΕ κάτι αισιόδοξο, προβλέπουν περίπου το τέλος του κόσμου, ασκούν κριτική και έχουν άποψη επί παντός επιστητού (καλά αυτό γινόταν και πριν αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό), αφού εκτός από τις υπόλοιπες ειδικεύσεις τους, τώρα απέκτησαν και μεταδιδακτορικό στην λοιμωξιολογία.
Για να μην αναφέρω όσους είχαν προβλέψει τα πάντα και γνωρίζουν ήδη την πορεία του τοξικού κομήτη που κατευθύνεται προς τη γη και που κατά πάσα πιθανότητα είναι κι αυτό μέρος της παγκόσμιας συνωμοσίας που έχει ως στόχο να μας μετατρέψει σε ελεγχόμενα υβρίδια της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.
Μια άλλη φυλή είναι όσοι οδύρονται που δεν θα μπορέσουν να σουβλίσουν αρνί αυτό το Πάσχα.
Κάθε βδομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους καταβροχθίζουν κοψίδια αλλά φέτος τους έπιασε ο πόνος, άσε που έγιναν ξαφνικά θεούσοι.
Εγώ πάλι κάθε Πάσχα βλέπω τους περισσότερους να πηγαίνουν πέντε λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη στην εκκλησία και μετά τα τρέχουν στο σπίτι για να χλαπακιάσουν τη μαγειρίτσα.
Εν ολίγοις, συνιστώ ψυχραιμία.
Σε λίγες εβδομάδες οι πόλεις δειλά δειλά θα ξαναβρούν τους ρυθμούς τους και οι άνθρωποι θα ξεχυθούν στα καφέ και στις ομορφιές της καλοκαιρινής Ελλάδας.
Και ανοίξτε κάνα βιβλίο ρε παιδιά.
Ευκαιρία είναι.
