Σωτήρης Πίκουλας: Αυτή την αντισυστημική ψήφο, ποιος θα την πάρει;
Το μεγάλο πρόβλημα των δημοσκοπικών εταιριών είναι, κατά δήλωση των αναλυτών τους, ότι δεν μπορούν να σταθμίσουν την αντισυστημική ψήφο του εκλογικού σώματος. Κυρίως, όμως, δεν γνωρίζουν αν αυτή η ψήφος έχει ήδη εκφραστεί μέσω κάποιων κομμάτων ή παραμένει στους αναποφάσιστους ή, ακόμα-ακόμα, στους απέχοντες της κάλπης. Στην Ευρώπη η ψήφος ανέβηκε λόγω προσωπικών χαρακτηριστικών. Την καρπώθηκαν άτομα που κινήθηκαν πέριξ της ακροδεξιάς, όπως π.χ. στην Γαλλία και στην Ιταλία. Στην Ελλάδα, πριν μία πενταετία την «άρπαξε» ο εναλλακτικός και ακραίος λόγος του Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο, ο απερχόμενος πρωθυπουργός μέσα σε 6 μήνες παρέδωσε τα κλειδιά στην κοινή λογική του γαλλογερμανικού άξονα, κάνοντας μεγαλειώδη κωλοτούμπα έργων και λόγων. Ακόμα και έτσι, όμως, διατήρησε μία σχετική κοινοβουλευτική πλειοψηφία 145 βουλευτών ενώ τα υπόλοιπα κόμματα που συγκράτησαν τα αντιευρωπαικά τους ακροατήρια ήταν οι ΑΝ.ΕΛΛ. και η Χρυσή Αυγή. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. πλέον εξαφανίστηκαν, ενώ η Χρυσή Αυγή θα παλέψει να μπει μέσα στην επόμενη Βουλή. Πού πήγαν οι ευρωσκεπτικιστές στην Ελλάδα; Ένα μεγάλο μέρος πήγε στον Βελόπουλο και την Ελληνική Λύση. Το γιατί δεν είναι ακόμα ευκρινές. Εικάζουμε ότι μπορεί να είναι λόγω της προβολής που είχε ο τηλευαγγελιστής της Ελλάδας από τα δικά του κανάλια και όχι μόνο. Ή μπορεί οι πρώτοι ψηφοφόροι της Χ. Αυγής να βρήκαν απεχθείς τις δραστηριότητες του κόμματος και να στράφηκαν σε μια πιο «σοβαρή ακροδεξιά»… Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η δυναμική του έχει πέσει, στελέχη έφυγαν και υπάρχει και η εξής παραδοχή: οι εθνικές εκλογές έχουν τον παράγοντα της πόλωσης που δεν αφήνει ψήφο χαμένη.
Ο άλλος πόλος, και ο πιο πιθανός για τον γράφοντα, να προσελκύσει το αντισυστημικό-ευρωσκεπτικιστικό κοινό είναι η περίπτωση Βαρουφάκη. Καταρχάς, έχει συνδέσει την παρουσία του με την πρώιμη αντιμνημονιακή περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ και με την θετική ορμή του δημοψηφίσματος. Είναι ένας γνωστός οικονομολόγος με συγγραφικό έργο διεθνών διαστάσεων, με παρουσία σε μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα και με ισχυρές γνωριμίες. Ασχέτως αν σε μερικούς φαντάζει μία τηλεπερσόνα με υπερφίαλο εγώ, στην Ελλάδα έχει μεγάλο κύκλο υποστηρικτών. Κάτι που φάνηκε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Μπορεί να χτυπήσει στα ίσια τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, λόγω προσωπικότητας και γνώσεων είναι το μόνο εύκολο. Ειδικά αυτόν τον Αλέξη, ο οποίος έχει υποστεί μία μεγάλη στρατηγική και προσωπική ήττα και που το κόμμα του πλέον πιέζεται και από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. αλλά και από το ΜΕΡΑ25. Αυτό που δεν έχει ακόμα ο Βαρουφάκης είναι οι καρεκλοκένταυροι, οι καιροσκόποι, οι παλαιοπασόκοι (αν εξαιρέσεις την Σακοράφα) που θα τον κάνουν «σύστημα»… Και μπορεί αυτό να είναι και καλό καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ στην αρχή έγινε πιστευτός από τον κόσμο σαν κίνημα (αντιμνημονιακό) και όχι σαν κόμμα.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν ότι εάν η σοβαρή αντισυστημική ψήφος εκφραστεί, θα είναι εν μέρει μέσω του ΜΕΡΑ25. Εκτός αν οι περισσότεροι έχουν πειστεί –βλέποντας τις παλινωδίες της Βρετανίας– ότι ο ευρωσκεπτικισμός είναι μία χαμένη υπόθεση στην Ελλάδα. Δεν είναι. Απλά κινείται σε πολλά μονοπάτια που πολλές φορές δεν… συναντιούνται. Για παράδειγμα κινείται και κατά της μεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε. αλλά και κατά της καταδυνάστευσης της νομισματικής πολιτικής της Φρανκφούρτης. Το ζήτημα είναι ποιος θα ενώσει όλα αυτά τα μονοπάτια, ποιος θα τα μεταφράσει σε κυβερνητικές πολιτικές και ποιος θα πείσει τον απατημένο ελληνικό λαό να στηρίξει μία τέτοια επιλογή…
Σωτήρης Πίκουλας, δημοσιογράφος
