Η πολιτική αμνησία του Τσίπρα
Γράφει η Βασιλική Σουλαδάκη, διεθνολόγος
Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στην «Die Welt» δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ως μια απλή μορφή αυτοκριτικής. Η παρέμβαση θα μπορούσε να έχει τίτλο «Τσίπρας 2018 VS Τσίπρα 2015» και ανοίγει πολλά ζητήματα - προβλήματα όχι μόνο για τον ίδιο ή την παράταξή του αλλά για το 62% της ελληνικής κοινωνίας που τον εμπιστεύτηκε μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα και μάλιστα για πολύ σοβαρές υποθέσεις. Το βέβαιο πάντως είναι ότι με μία συνέντευξη και μάλιστα σε ξένο ΜΜΕ ο πρωθυπουργός δεν ξεχρεώνει. Και ακόμη ο πρωθυπουργός δήλωσε πως θα κατέθετε υπέρ του κ. Γεωργίου. Έχει κοιτάξει όμως καλά προς το Μέγαρο Μαξίμου και προς μία συγκεκριμένη καρέκλα του υπουργικού του συμβουλίου; Έχει θυμηθεί ποια πρόσωπα βρίσκονται εκεί;
Μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε το γνωστό καραμανλικο - συριζαίικο παραμύθι, το οποίο έλεγε ότι τα στοιχεία του κ. Γεωργίου για το έλλειμμα από τη διακυβέρνηση Καραμανλή είχαν «φτιαχτεί». Η αγάπη του ΣΥΡΙΖΑ για τον κ. Καραμανλή είναι γνωστή. Πόσο θα καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2004-2009 και τον οικονομικό εκτροχιασμό; Επίσης στη συνέντευξη διαβάσαμε για mea culpa του δημοψηφίσματος και ότι δεν είχε σχέση με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη ενώ πριν λίγες μέρες ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ παραδέχτηκε ότι μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις του ήταν το 2015 για το αν η χώρα θα παρέμενε στην Ευρωζώνη.Είναι ένα ασπόνδυλο που χωρίς αναστολές ψεύδεται συνεχώς και παντού. Είναι ένας απίστευτος τύπος που και ο μεγαλύτερος τυχοδιώκτης μπροστά του φαντάζει άγιος. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι διχάζουν τον λαό καθώς και για εμπόριο πατριωτισμού. Όταν ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός με τσιτάτα τύπου «Go back Madame Merkel». Αν ήθελε εθνική συνεννόηση, αν ήθελε να πάμε μπροστά, δεν θα λειτουργούσε έτσι. Αλλά συνεχίζει να διχάζει γιατί αυτό ξέρει να κάνει καλά.
Δεν ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δυνάμωσε μέσα από την αντιμνημονιακή ρητορική, ότι δηλαδή υπήρχε ένας άλλος δρόμος, ευκολότερος για τον ελληνικό λαό, με λιγότερα βάρη, αλλά κάποιοι δωσίλογοι, προδότες, γερμανοτσολιάδες προτίμησαν, αντί για τον ευκολότερο δρόμο, να δεσμεύσουν τη χώρα και τον λαό. Κι αν ο κ. Τσίπρας ξαφνικά έπαθε αμνησία και έγινε το καλό παιδί για όλες τις δουλειές, δεν σημαίνει ότι κι εμείς αποκτήσαμε μνήμη χρυσόψαρου.
