Η απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι κάτι παραπάνω από πασιφανής. Δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων του κόσμου ανάμεσα σε αυτόν και τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι η γενική δημοφιλία του που εισέρχεται και σε χώρους που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να μπει κανένας αρχηγός της Ν.Δ. Όπως για παράδειγμα το μεγάλο μπάσιμο που έχει κάνει η προσωπικότητα Μητσοτάκη στο χώρο της Κεντροαριστεράς, καταλαμβάνοντας ένα χώρο της φιλελεύθερης κεντροαριστεράς (Ποτάμι) αλλά και την mainstream κεντροαριστεράς (ΚΙΝ.ΑΛΛ.).
Του Περικλή Σωτηρίου
Όπως είναι φυσικό, αυτή η επικυριαρχία Μητσοτάκη στον κεντρώο χώρο δημιουργεί και μεγαλύτερες κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα από μεριάς πρωθυπουργού. «Αυτή τη στιγμή ο Κυριάκος είναι ο πιο αρεστός πολιτικός έχοντας περάσει από σκληρές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες» θα πει συνεργάτης του που μιλάει σχεδόν καθημερινά μαζί του. Παρ’ όλο, όμως, τον εφησυχασμό που υπάρχει στην κυβέρνηση και κυρίως στο Μέγαρο Μαξίμου για το πολιτικό σκηνικό υπάρχουν ανησυχίες τι γίνεται στο ίδιο το κόμμα της Ν.Δ. Οι ανησυχίες αυτές ξεκινάνε από δύο αφετηρίες: Η πρώτη είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρ’ όλη την επιτυχία της στην αντιμετώπιση των συνεπειών του κορωνοιού κινείται πότε με τις επιταγές της επιστημονικής γραμμής του ΕΟΔΥ –αυτή που εν ολίγοις επέτυχε το μικρό «θαύμα» των μειωμένων κρουσμάτων– και πότε με την γραμμή των επικοινωνιακών διαθέσεων της κοινής γνώμης. Εξηγούμαι: Ενώ για παράδειγμα η κυβέρνηση σταμάτησε νωρίς τις συγκεντρώσεις πιστών στις εκκλησίες δεν έγινε το ίδιο και με τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ αλλά και με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, το σύγχρονο μικρό αντάρτικο που έγινε εσχάτως μόδα…
Η ανοχή της στις περιπτώσεις αυτές δημιουργεί πυρήνες αντιδράσεις μέσα στο κόμμα που ως επί των πλείστων έχουν έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, υπέμειναν στην καραντίνα μέσα στο Πάσχα και τώρα βλέπουν την κυβέρνηση να μην αντιδράει σε παρόμοιου χαρακτήρα συγκεντρώσεις επειδή η αντίδραση θα χαλάσει το ίματζ της λαοφιλίας της.
Η δεύτερη αφετηρία των αντιδράσεων ξεκινάει από τη νέα μόδα στο κυβερνητικό επιτελείο να φλερτάρουν με την κεντροαριστερά και ιδιαίτερα με πρόσωπα που δεν είναι κομματικά στιγματισμένα. Η αφορμή δόθηκε από τις καλές επιδόσεις που επέδειξαν ο επικεφαλής της πρόληψης της δημόσιας υγείας κατά του κορωνοϊού Σωτήρης Τσιόδρας, η επαναφορά στην σφαίρα της πολιτικής εξουσίας του Ηλία Μόσιαλου και βεβαίως οι αναμφισβήτητα καλές επιδόσεις των προερχόμενων από την ιδεολογική κοιτίδα του ΠΑΣΟΚ Κυριάκου Πιερακκάκη και Άκη Σκέρτσου. Αλλά επιτάθηκε παραπάνω με την παραφιλολογία που αναπτύχθηκε τον τελευταίο καιρό –μέχρι που διαψεύστηκε κάθε σενάριο– για ανασχηματισμό των υπουργών και την ένταξη στο κυβερνητικό σχήμα ακόμα περισσότερων τεχνοκρατών ή εκσυγχρονιστών εις βάρος κομματικών προσώπων που βρίσκονται στην κυβέρνηση. Το ιδιότυπο φλερτ που υπάρχει σε αυτή την κατηγορία, ωστόσο, έχει προκαλέσει εκνευρισμό σε πολλά στελέχη του Κοινοβουλίου αλλά και υπουργούς. «Δεν γίνεται η μετριοπάθεια να επικρατήσει της ιδεολογικής μας κυριαρχίας» λένε ορισμένα στελέχη προερχόμενα από τη Νέα Δημοκρατία που βλέπουν ότι μπορεί, εξαρχής, να βολεύει η διείσδυση Μητσοτάκη στον κεντρώο και κεντροαριστερό χώρο αλλά εν τέλει μπορεί να αποτελέσει την θρυαλλίδα αναζήτησης άλλων πολιτικών αναφορών.
Μάλιστα, με την συνεχή αυτογελοιοποίηση της παράταξης του Κυριάκου Βελόπουλου και της αδυναμίας να εκφράσει τον σοβαρό «χριστιανοδημοκράτη» πολίτη, η εύρεση προσώπου ίσως να μην είναι πολύ μακριά. Στα πολιτικά δημοσιογραφικά συζητείται έντονα ότι ένας μεγάλος χώρος της κεντροδεξιάς παραμένει χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση, τουλάχιστον έξω από τη Νέα Δημοκρατία. Στα ίδια πηγαδάκια, μάλιστα, πολλοί υποστηρίζουν ότι ακόμα και μέσα στην Νέα Δημοκρατία που ασφυκτιούν από την κεντρώα προσκόλληση Μητσοτάκη, θα μπορούσαν να στηρίξουν το εγχείρημα.
Η επάνοδος Αβραμόπουλου και η «μουρμούρα» Σαμαρά
Ο κίνδυνος για μία εκ δεξιών νέα πολιτική προσπάθεια δεν είναι νέος. Υπάρχει εδώ και καιρό και πολλοί την συνδυάζουν με την επάνοδο στην πολιτική σκηνή του Δημήτρη Αβραμόπουλου, την φημολογούμενη μουρμούρα «Σαμαρά» για την ασκούσα πολιτική αλλά και την ξεχωριστή πολιτική επιχειρηματολογία Άδωνη Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη μέσα στη Ν.Δ. Έχει, ωστόσο, έρθει στο προσκήνιο λόγω της ύφεσης και των νέων δύσκολων οικονομικών συνθηκών καθώς αυτές δημιουργούν το πολιτικο-οικονομικό οπλοστάσιο ενός νέου κόμματος… Μία τυχόν όσμωση στην κεντροδεξιά και λαϊκή δεξιά, ειδικά αν δεν προσεχτούν οι ισορροπίες σε έναν επικείμενο ανασχηματισμό, θα δώσει μεγάλο «πάτημα» σε κάποιους να θίξουν το ιδεολογικό DNA της παράταξης και να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα. Ο χώρος έχει μείνει «ορφανός» και η μέχρι τώρα συμπόρευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πρόσκαιρη ελέω κορωνοϊού και κυρίως λόγω της μεγάλης απέχθειας που υπάρχει στον αντίπαλο που λέγεται Αλέξης Τσίπρας. Μία άλλη προσωπικότητα, ενδεχομένως να δημιουργούσε ακόμα και τάσεις πολιτικής σύζευξης…
