Μια νέα δυστοπική πραγματικότητα φαίνεται να ξεπηδά στο πολύ άμεσο και ορατό μέλλον, λόγω των απολύτως δικαιολογημένων μέτρων, που δεκάδες κυβερνήσεις ανά τον πλανήτη έλαβαν, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, προκειμένου να αποφευχθούν άλλες δραματικότερες (υγειονομικές) συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού. Η πρωτοφανής στα χρονικά παγκόσμια σχεδόν καραντίνα –και η συμμόρφωση σε αυτήν δισεκατομμυρίων ανθρώπων– δεν θα είναι όμως χωρίς συνέπειες σε πολλαπλά επίπεδα.
Διανοούμενοι, τεχνοκράτες, παγκόσμια think tanks, Οργανισμοί και κυβερνητικά στελέχη καταλήγουν στο ότι η πρώτη φάση της καραντίνας θα είναι περίπατος, σε σχέση με τα όσα οι εθνικές οικονομίες έχουν να αντιμετωπίσουν, με την επιστροφή τους σε κάποιας μορφής κανονικότητα. Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε μάλιστα σχετικός πίνακας του ΔΝΤ σύμφωνα με τον οποίο στην σχετική λίστα φιγουράρει (και πάλι αρνητικά) η Ελλάδα –παρά τις ψευδείς από ό,τι φάνηκε– διαβεβαιώσεις της νυν, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης, ότι η ελληνική οικονομία «είναι θωρακισμένη»…
Οι προβλέψεις για το 2020 για την Ελλάδα δείχνουν ένα απολύτως αποθαρρυντικό -10% επί του ΑΕΠ (το υψηλότερο του πίνακα), που ξεπερνά ακόμη και το -7,3% του χειρότερου έτους της εγχώριας δεκαετούς κρίσης, δηλαδή του 2012. Προσπαθώντας να δω το ποτήρι μισογεμάτο, έδωσα βάση και στα στοιχεία της εκρηκτικής ανόδου, που συνεπακόλουθα αναμένεται να επέλθει στις εθνικές οικονομίες το αμέσως επόμενο έτος, δηλαδή το 2021. Ενώ σε αυτήν την στήλη οι προβλέψεις φαίνεται να μας δίνουν κάτι παραπάνω (+5,1% επί του ΑΕΠ) σε σχέση με άλλες, προηγμένες οικονομίες, που κυμαίνονται σχετικά χαμηλότερα, ακόμη κι έτσι ο λόγος όμως μεταξύ ύφεσης του 2020 και ανόδου του 2021 (-4,9%), παραμένει για την Ελλάδα ο χειρότερος από όλες τις υπόλοιπες, υπό μέτρηση, χώρες.
Ένα συνολικό -4,9% επί του ΑΕΠ ωστόσο για τη διετία 2020-2021, σε μια οικονομία όπως η Ελληνική, που μόλις και μετά βίας κατάφερε να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και των αναιμικών ποσοστών ανάπτυξης για μια ολόκληρη δεκαετία (το ρήμα ορθοποδήσει, δυστυχώς, ήταν πολύ δυνατό για την περίπτωσή μας) θα έχει απολύτως δραματικές συνέπειες. Θυμίζω πως η τεράστια ύφεση του 2012 σηματοδότησε, πέραν των οικονομικών και άλλες μεγάλες παρενέργειες, όπως την καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, με την άνοδο φασιστικών και ακραίων λαϊκίστικων μορφωμάτων, αλλά και την μετρήσιμη πτώση του δείκτη ψυχικής υγείας σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, που σίγουρα κάποιος κοινωνικός επιστήμονας του μέλλοντος αναπόφευκτα θα συσχετίσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη).
Η ελληνική κυβέρνηση σήμερα, δικαίως ως έναν βαθμό, λαμβάνει το χειροκρότημα για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντίδραση στην επιβολή του εύκολου κομματιού των μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού: την καταστολή όλων ή σχεδόν όλων των φυσιολογικών οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών, με την σε συντριπτικό βαθμό σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας. Όμως, η κυβέρνηση βολικά φαίνεται να ξεχνά, διά της αποσιώπησης, την εξαιρετικά θετική συνεισφορά της αντιπολίτευσης εν γένει, η οποία, με προεξάρχον το Κίνημα Αλλαγής, δίνει καθημερινά μαθήματα πολιτικού πολιτισμού, ήθους και συναίνεσης, εφοδιάζοντάς την επιπλέον και με πολύ χρήσιμες και άμεσα υλοποιήσιμες προτάσεις.
Μια κρίση, όμως, πολλαπλών και πολυεπίπεδων συνεπειών, όπως αυτή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, δεν θα κριθεί από τα αυτονόητα υγειονομικά μέτρα που λαμβάνονται, αλλά από τα οραματικά, που κάθε κυβέρνηση οφείλει να έχει στην φαρέτρα της. Όπως ακριβώς ένας καλός παίκτης στο σκάκι δεν κρίνεται από την αμέσως επόμενη κίνησή του, αλλά από τη δυνατότητά του να σχεδιάζει την στρατηγική του σε βάθος.
Αυτό καλό θα είναι να το θυμούνται οι κυβερνώντες και να μην προεξοφλούν την εφαρμογή του αυτονόητου ως δήθεν προσφορά οράματος. Πολύ περισσότερο, δε, πρέπει να αντιληφθούν ότι ο ήχος του δικού τους χειροκροτήματος δεν συνιστά ολοκληρωτική και άνευ όρων αποδοχή τους στο διηνεκές από πλευράς της κοινωνίας, ακόμη κι αν έτσι τώρα φαντάζει…
Γράφει η Ευαγγελία Λιακούλη, βουλευτής Λάρισας του Κινήματος Αλλαγής
