Μετά την ακύρωση της πρώτης διαδικασίας η Lamda Development δέχθηκε την Δευτέρα που μας πέρασε πέντε προσφορές από τους μεγάλους εργοληπτικούς ομίλους για τα έργα κατεδάφισης στο Ελληνικό. Και την ώρα τούτη αξιολογουνται οι προτάσεις του Άκτωρα, της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, της JP Άβαξ, του Μυτιληναίου και της Ιντρακάτ. Είναι προφανές πως η Lamda κάλεσε όλους τους μεγάλους του κλάδου για να υποβάλουν προσφορές προκειμένου να διασφαλίσει προς τα έξω οποιαδήποτε κριτική θα μπορούσε να γίνει ως προς την τεχνολογική επάρκεια των υποψηφίων. Είναι όμως έτσι; Ή μήπως η κίνηση αυτή αποτελεί απλώς επιφανειακή προσέγγιση; Κι αυτό γιατί κανείς από τους πέντε υποψηφίους ομίλους όσο μεγάλοι κι αν είναι δεν διαθέτει ειδικό τμήμα κατεδάφισης. Όλοι τους σε αντίστοιχες δουλειές ή σε μέρη συγκεκριμένων έργων χρησιμοποιούν ως υπεργολάβους άλλους εργολάβους κατεδαφίσεων. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση οι πέντε θα λειτουργήσουν ως ενδιάμεσοι! Και διερωτόμαστε: η διοίκηση της Lamda δεν θα έπρεπε να κάνει έρευνα αγοράς; Διότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού απλά η Lamda θα πληρώσει κάποιους οι οποίοι με τη σειρά τους θα πληρώσουν κάποιους άλλους οι οποίοι και θα φέρουν το έργο εις πέρας. Γιατί λοιπόν η Lamda να μην απευθυνθεί απευθείας στην αγορά και να γλυτώσει ουσιαστικά το ποσό που θα πληρώσει στους ενδιάμεσους; Ο βασικός μέτοχος, τον οποίο σεβόμαστε, το έχει υπ’ όψιν του; Ξεκινάμε άσχημα στο Ελληνικό… Και μιλάμε για ένα έργο πολύ μικρό, ύψους μόλις 5 εκατ. ευρώ.
