Προφανώς η άμεση και αυθόρμητη απάντηση είναι ότι έσκασε στα χέρια του η κρίση πριν περίπου δέκα χρόνια.Ότι είχε να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση και ίσως έγιναν στρατηγικά λάθη και τότε. Αν και η αναδρομή στο παρελθόν δεν είναι πάντοτε χρήσιμη με την έννοια ότι η ιστορία προχωράει και τα νέα δεδομένα απαιτούν προσαρμογή στις νέες συνθήκες, είναι χρήσιμο να κάποια πράγματα να ειπωθούν γιατί εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική κρίση του ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ λειτούργησε ως παράταξη και τα στελέχη της με παραταξιακή συνείδηση. Δεν σκόρπισαν και δεν διαλύθηκαν με την πρώτη δυσκολία. Δεν παρουσίασαν μια εικόνα που αποτελούνταν από μικρούς «ηγέτες», κανείς από τους οποίους δεν ήταν σε θέση να συνεργαστεί με τους υπόλοιπους διότι ο καθένας από αυτούς κατείχε τη μοναδική αλήθεια και στρεφόταν εναντίον των άλλων. Η Νέα Δημοκρατία τίμησε όλα τα στελέχη της και ακόμα όσα από αυτά κάποια στιγμή αποφάσισαν να ιδρύσουν νέα κόμματα και απέτυχαν, αποφάσισαν να επιστρέψουν και να ενταχθούν πάλι στη Νέα Δημοκρατία διαλύοντας τα κόμματα τους.
Και φυσικά δεν υπήρξε η σκέψη της αλλαγής ονόματος και μιας ατερμονης διαδικασίας συνεχούς τάχα μου επανεφευρεσης του χώρου με διαρκή βαφτισια, χωρίς όμως επι της ουσίας πολιτική αλλαγή η ανανέωση.
Το ΠΑΣΟΚ δεν φρόντισε για την εσωτερική του ενότητα.
Στα δύσκολα κάποια στελέχη δεν άντεξαν και έφυγαν και κάποια άλλα θεώρησαν ότι ο εχθρός βρίσκεται μέσα στο ίδιο τους το κόμμα και έτσι ξεκίνησε ένας ιδιότυπος ανελέητος εμφύλιος πόλεμος χωρίς λογική, χωρίς επαφή με την κοινωνία και τις εξελίξεις.
Ένας εσωτερικός πόλεμος που αφενός αφορά ελάχιστους και αφετέρου έκανε τεράστια ζημιά στο χώρο.
Ο Κώστας Σημίτης εξακολουθεί να είναι διαγραμμένος από τον ΓΑΠ από το 2008, χωρίς να έχει αποκατασταθεί, έστω ως επίτιμος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο δε Γιώργος Παπανδρέου, που έχει επιμένει να διατηρει το ΚΙΔΗΣΟ παρά την εκλογική του αποτυχία κάτι που όπως επεσήμανα προηγουμένως δεν έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ο Βενιζέλος όπως είναι σε όλους γνωστό τέθηκε επί της ουσίας εκτός πολιτικής.
Εσωτερικές διαμάχες, ανταγωνισμοί, ομάδες και μηχανισμοί που δεν αφήνουν την παράταξη να προχωρήσει.
Πλειάδα νέων και αξιόλογων στελεχών που δεν έφυγαν στα δύσκολα όταν θα μπορούσαν, παραγκωνίζονται εάν δεν ανήκουν σε συγκεκριμένους μηχανισμούς και άλλες φορές κατηγορούνται ως υπονομευτές.
Λες και ο χώρος έχει την πολυτέλεια να διώχνει στελέχη.
Και όταν τελικά με τα πολλά κάποιοι για λόγους αξιοπρέπειάς αποχωρούν τότε ξεκινάει ο εσωτερικός πόλεμος και οι προσωπικές επιθέσεις.
Αυτή δεν είναι συμπεριφορά παράταξης, δεν είναι συμπεριφορά ηγεσιών που σέβονται, τιμούν και υπερασπίζονται τους πολίτες.
Μετά τις εκλογές του Ιούλη άρχισε να διαμορφώνεται ένα νέο πολιτικό περιβάλλον.
Αντί λοιπόν να σκεφτούν τους λόγους που παρά τη μικρή άνοδο, αρκετοί πολίτες δεν ψήφισαν το Κίνημα Αλλαγής, έχουν ξεκινήσει να επιτίθενται σε οποιονδήποτε θεωρούν ότι δεν τους ψήφισε.
Αυτό συμβαίνει κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου από τις επιθέσεις δεν γλιτώνουν ακόμα και άτομα που ψήφισαν Κίνημα Αλλαγής αλλά έχουν προσωπική άποψη και ασκούν κριτική.
Εγώ γνωρίζω ότι τα κόμματα προσπαθούν να πείσουν όσους δεν τους ψήφισαν να το κάνουν την επόμενη φορά, με επιχειρήματα και προτάσεις.
Δεν γνωρίζω πουθενά στον κόσμο να κατηγορούνται οι ψηφοφόροι επειδή δεν τα επέλεξαν!
Την ώρα που οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να υποχωρούν σημαντικά και ενώ η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να προσελκύει αρκετούς από τους ψηφοφόρους του Κέντρου, το Κίνημα Αλλαγής φαίνεται να έχει μείνει στάσιμο, οι εσωτερικές διαμάχες συνεχίζονται καθώς και έχει δρομολογηθεί από κάποιους το τέλος του ΠΑΣΟΚ λες και τελικά όλοι οι υπόλοιποι με τις συνιστώσες τους μπορούν να συνεχίζουν κανονικά πλην του ΠΑΣΟΚ.
Αφού λοιπόν τελειώσουν και με τους «βαρβάρους» του ΠΑΣΟΚ, εύχομαι να μην βρεθούν στη θέση να αναρωτηθούν ξανά:
Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…
