Ανάμεσα στις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης είναι η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, με μείωση της επιβάρυνσης για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η φορολογική πολιτική θα αποτελέσει ένα από τα πρώτα νομοθετήματα που θα κατατεθούν στο κοινοβούλιο από τη νέα ηγεσία του υπουργείου οικονομικών. Το σχέδιο της κυβέρνησης φαίνεται να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη μείωση του εισαγωγικού συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα στο 9% από 22% που είναι σήμερα και του ανώτατου στο 40% από 45%, διατήρηση του αφορολογήτου ορίου, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος εντός διετίας, σταδιακή κατάργηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%, μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη στο 20% από 28%, μείωση της φορολογίας στα μερίσματα στο 5%, αναστολή του ΦΠΑ στην οικοδομική δραστηριότητα για τρία χρόνια, καθώς και μείωση του ΦΠΑ με καθιέρωση δύο συντελεστών 11% και 22%.
Η εφαρμογή αυτών των μέτρων, ιδιαίτερα εφόσον συνδυαστεί και με εξορθολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών, θα έχει καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια για επιτάχυνση της ανάπτυξης, ενίσχυση της απασχόλησης και βελτίωση των εισοδημάτων των πολιτών.
Ωστόσο, με δεδομένη την ανάγκη να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της χώρας έναντι των εταίρων της, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος για την υλοποίηση της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η διαπραγμάτευση με σκοπό τη μείωση των πολύ υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, που προβλέπονται στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής επιτήρησης, είναι σκόπιμη. Για να έχει αποτέλεσμα, όμως, η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει προηγουμένως δώσει δείγματα γραφής, τα οποία επιβεβαιώνουν τη συνέπειά της στους δημοσιονομικούς στόχους της χώρας.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, στο αμέσως επόμενο διάστημα να εφαρμοστούν μετρήσιμα αντισταθμιστικά μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών, με ενίσχυση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, με ανάθεση επιλεγμένων δραστηριοτήτων σε ιδιωτικούς φορείς, με όρους απόλυτης διαφάνειας, με εξορθολογισμό της λειτουργίας κρατικών δομών κ.ά. Στο ίδιο πλαίσιο, είναι απαραίτητη η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων, η στήριξη του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, με τολμηρές πρωτοβουλίες, όπως η καθιέρωση υποχρεωτικής χρήσης ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής και καρτών, για πλειάδα συναλλαγών μεταξύ ιδιωτών και επιχειρήσεων.
Και βέβαια, πέρα από το νοικοκύρεμα των δαπανών, το σημαντικότερο στοίχημα για την κυβέρνηση αποτελεί η μεγέθυνση του «παρονομαστή», μέσα από την προώθηση των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και την ενθάρρυνση νέων επενδύσεων, που θα τονώσουν την ανάπτυξη και θα δημιουργήσουν νέα φορολογικά έσοδα για το κράτος.
Η προσπάθεια να απαλλαγούν η ελληνική οικονομία, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες, από το «βαρίδι» της υπερφορολόγησης, δεν θα είναι εύκολη. Είναι, όμως, το απαραίτητο βήμα που πρέπει να γίνει, με σχέδιο, υπευθυνότητα και τόλμη, ώστε η χώρα να μπορέσει επιτέλους να περάσει στην επόμενη ημέρα.
