Γνώρισα τη Μανταλένα το καλοκαίρι του 2016. Έστειλε ένα πολύ ωραία γραμμένο πλήρες πορτρέτο για τον Τζον Κένεντι τζούνιορ, το οποίο μου θύμισε τα κείμενα που δημοσιεύαμε παλιότερα, είτε στο Κλικ είτε στη Γυναίκα.
Ξεκίνησε η συνεργασία μας κι εκείνη με εξέπληξε όχι μόνο λόγω της ταχύτητας και της ευχέρειάς της στο γράψιμο, αλλά κι επειδή κατανοεί πολύ καλά ποιο είναι το ζητούμενο της ενημέρωσης στην εποχή μας, καθώς και κάποιες ιδιαίτερες τεχνικές.
Έναν χρόνο μετά την αρχή της συνεργασίας μας, και αφού είχε εξελιχθεί σ’ ένα πολύτιμο συνεργάτη του KLIK –έχοντας δημιουργήσει και ένα δικό της κοινό με τον χαρακτηριστικό τρόπο που γράφει τα θέματα της, αλλά και με τις ενδιαφέρουσες και «δουλεμένες» συνεντεύξεις της– της έκανα μια πρόβλεψη: «Πολύ σύντομα θα έχει εκδοθεί το πρώτο σου βιβλίο». Με κοίταξε με δυσπιστία, αλλά και γιατί λόγω σεμνότητας της ήταν δύσκολο να κάνει αποδεκτή την πρόβλεψη.
Λιγότερο από ενάμισι χρόνο μετά από αυτό, το πρώτο βιβλίο της Μανταλένας, με τίτλο «7 λέξεις που σημάδεψαν την καρδιά μου» βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Πολύ έξυπνη ιδέα
Όταν μου είχε πρωτοπεί την ιδέα της για το βιβλίο της είχα κάνει μια εκτίμηση. «Είναι μια πολύ έξυπνη ιδέα». Στη σημερινή εποχή είναι δύσκολο να πει κανείς ποια ιδέα λειτουργεί και ποια όχι. Οι 7 λέξεις που διάλεξε να διαπραγματευτεί είναι αυτές με τις οποίες όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι κάποια στιγμή της ζωής μας. Ο Έρωτας, η Αγάπη, η Μητρότητα, η Προδοσία (και η Αχαριστία μαζί), η Θλίψη, η Ελπίδα και η Ευτυχία.
Η Μητρότητα αφορά και τους άνδρες, είτε με την μορφή της μητέρας που μας έφερε στον κόσμο είτε με την μορφή της συζύγου, της αδελφής ή της φίλης.
Η Μανταλένα, με τον ευαίσθητο και χαρακτηριστικό τρόπο της, αποκαλύπτει το πώς η ίδια αντιμετώπισε αυτά τα οικουμενικά μεγέθη της ζωής μας. Ενδιαφέροντα προσωπικά κείμενα, άλλες φορές τρυφερά, άλλες συγκινητικά, άλλες χαρούμενα και άλλες λυπημένα. Πίσω από τις δικές της περιγραφές και διηγήσεις ξεπροβάλλει και ο δικός της στέρεος χαρακτήρας, που αν και νέα σε ηλικία την έχει οδηγήσει σε μια ωριμότητα και κατανόηση για τα πράγματα της ζωής.
Έξυπνο και πολύ χρήσιμο
Σε κάθε κεφάλαιό της πρόσθεσε κάτι πολύ έξυπνο και πολύ χρήσιμο. Τα αποφθέγματα που έγραψαν για κάθε μια από τις 7 λέξεις εκείνοι τους οποίους θαυμάζουμε διαχρονικά για τον τρόπο που σκέφτονται. Όπως τους: Οδυσσέα Ελύτη, Νίκο Καζαντζάκη, Γιώργο Σεφέρη, Fyodor Dostoyevsky, Ernest Hemingway, Friedrich Nietzsche, Rudyard Kipling, Paulo Coelho, Maya Angelou και άλλους.
Ένας εξαιρετικά στοχευμένος μικρός θησαυρός.
Η Μανταλένα μού μίλησε γι’ αυτό…
“Οι εφτά λέξεις που επέλεξα είναι αλληλένδετες, ενώ αν μια από αυτές δεν έχει «σημαδέψει» με τον δικό της τρόπο τη ζωή μας, ίσως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τις άλλες. Ωστόσο, θεωρώ ότι η μητρότητα μου άνοιξε μια πόρτα σε μοναδικά συναισθήματα που δεν ήξερα ότι υπήρχαν.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ξεχώριζα τον αριθμό 7, παρόλο που τότε ήμουν πολύ μικρή για να γνωρίζω ότι είναι ιερός και συμβολικός. Στη πορεία έμαθα… Εφτά οι μέρες της Δημιουργίας, την 7η ημέρα έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο, ο αριθμός 7 χρησιμοποιείται δέκα φορές στην Παλαιά Διαθήκη, 7 τα ιερά μυστήρια, 7 και οι αρετές. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν τον αριθμό 7 ως εικόνα και πρότυπο της τάξης και της αρμονίας στη φύση. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν 7 σοφοί, οι ελεύθερες τέχνες στην αρχαιότητα ήταν 7, τα χρώματα του φάσματος του ουράνιου τόξου είναι 7. Αναφέρθηκα σε ορισμένες από τις αναφορές για τον ιερό αριθμό 7, ο οποίος από τα αρχαία χρόνια έως και σήμερα «σημαδεύει» τη ζωή μας. Όσο για το δικό μου τυχερό 7, ήταν η μέρα του μήνα που έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδί, το γιο μου…
Χωρίς πρέπει
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, άρα και διαφορετικός. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει «πρέπει» στο τι να κάνει ένας άνδρας και αντίστοιχα μια γυναίκα. Ας κάνει ο καθένας μας αυτό που τον ευχαριστεί. Nα ακολουθεί –όσο είναι αυτό εφικτό– την καρδιά του. Με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι επιλογές και οι πράξεις μας δεν βλάπτουν τους άλλους ανθρώπους και δεν σημαδεύουν με αρνητικό τρόπο τις ζωές τους. Αν υπάρχει ένα «πρέπει» που καλό είναι να έχουμε καταφέρει όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να παραδεχτούμε τα όποια λάθη μας, να τον αγαπήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να συνυπάρχουμε με τους γύρω μας.
Ένας από τους λόγους που θέλησα να γράψω τις «7 λέξεις» ήταν για να δώσω ένα κίνητρο στα παιδιά μου ώστε να έρθουν πιο κοντά σε αυτό το μαγικό μέσο που έχει τη δύναμη να μας διδάξει, να μας ταξιδέψει σε άλλες εποχές, σε άλλες ζωές, να μας δώσει την ευκαιρία να προβληματιστούμε, να σκεφτούμε, να εξελίξουμε τα όνειρα και τη φαντασία μας. Ο γιος μου είναι εφτά ετών και τελείωσε την Α΄ Δημοτικού. Δεν περιγράφεται η συγκίνησή μου όταν τον είδα να διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο μου. Τότε, μάλιστα, μου είπε ότι θέλει να γίνει συγγραφέας όταν μεγαλώσει…
Το κεφάλι ψηλά
Τι εύχομαι στο γιο μου και την κόρη μου;
Να κρατάνε το κεφάλι ψηλά στις δυσκολίες και τις αποτυχίες. Κι όπως έλεγε ο μεγάλος Αντώνης Σαμαράκης, να μην πουν ποτέ τους είναι αργά…“.
Διαβάστε περισσότερα στο:
https://www.klik.gr/gr/el/vivlio/mantalena-maria-diamanti-7-lexeis-pou-si/
