Όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές, η κυβέρνηση θα επιχειρεί να κατασκευάσει μια εικονική πραγματικότητα. Φυσικά, δεν θα κάνει μόνο αυτό, καθώς πολλάκις μάς έχει αποδείξει τον μηδενικό της σεβασμό για τους θεσμούς, το κράτος-δικαίου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, αλλά ο κ. Τσίπρας θέλει αυτή την περίοδο να φορέσει τη μάσκα «του καλού». Του «κεντροαριστερού», του «μεταρρυθμιστή», του ανθρώπου που επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα.
Όλα αυτά θα ήταν ίσως αστεία, αν το αστείο δεν γινόταν στην πλάτη της χώρας. Τώρα η κατάσταση δεν έχει γέλιο. Γιατί όσο ο κ. Τσίπρας παριστάνει τον εγγυητή της σταθερότητας, παίρνοντας φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από ορισμένους απελπισμένους σοσιαλδημοκράτες που βλέπουν να καταποντίζονται στις ευρωεκλογές και ψάχνουν απεγνωσμένα στηρίγματα, η πραγματική οικονομία παραμένει στάσιμη και η Ελλάδα χάνει ακόμα περισσότερο χρόνο.
Θα μπορούσε κανείς, βεβαίως, να πει ότι η επαναφορά στις αγορές με ένα δεκαετές ομόλογο, έστω και για ένα σχετικά μικρό ποσό, είναι ένα βήμα. Πράγματι, οφείλουμε να το ομολογήσουμε αυτό. Γιατί, όμως, οι αγορές δανείζουν τη χώρα μας, σε μια εκλογική μάλιστα χρονιά; Συνήθως το «πολιτικό ρίσκο» της αλλαγής κυβέρνησης θα ήταν ανασχετικός παράγοντας για μια χώρα. Οι αγορές, όμως, αρχίζουν και προεξοφλούν την πολιτική αλλαγή. Βλέπουν ότι η επερχόμενη κυβέρνηση δεν είναι… ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα ένα κόμμα μετριοπαθές, φιλομεταρρυθμιστικό, με συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ανάταξη της οικονομίας, αλλά και την ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας. Με άλλα λόγια, δεν «τιμολογούν» την έλευση ενός τυφώνα, όπως το 2015, αλλά μιας κυβέρνησης που μπορεί να μιλήσει στη γλώσσα τους.
Η έξοδος στις αγορές, λοιπόν, είναι ένα βήμα που έπρεπε να γίνει. Βεβαίως, έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα και πολύ πιο συντεταγμένα, αλλά τότε η κυβέρνηση δεν είχε χρόνο, γιατί πανηγύριζε στην Ιθάκη του Οδυσσέα το τέλος της μνημονιακής περιπέτειας. Το μείζον είναι ότι το 2019 είναι εξαιρετικά πιθανό να είναι ένας χαμένος χρόνος για την ελληνική οικονομία. Η κυβέρνηση θα κάνει όποιες παροχές μπορεί, αλλά δεν θα καταφέρει τίποτα. Πέρα από τις παροχές, όμως, κανένα μέτρο για την πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας, για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και για την ώθηση της ανάπτυξης.
Γιαυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Ν.Δ. όχι απλά να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά να πάρει και μια ισχυρή εντολή από τους πολίτες για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Έχουμε χάσει πολύ χρόνο. Εκεί που βλέπαμε φως το 2014 γυρίσαμε πίσω και δεσμευθήκαμε σε ένα τρίτο, εξοντωτικό και αχρείαστο μνημόνιο, ενώ οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης «έτρεχαν» υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, ενώ άλλες χώρες που ήταν σε πρόγραμμα, όπως η Κύπρος, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, όχι μόνο τα ολοκλήρωσαν, αλλά έκαναν και άλματα έκτοτε.
Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μειωθούν οι φόροι, ούτε οι επιβαρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές. Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δημιουργηθεί ποτέ ευνοϊκό κλίμα για να υπάρξουν σοβαρές επενδύσεις που θα μεγαλώσουν το ΑΕΠ της χώρας. Και, τέλος, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται η χώρα ποτέ να πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης ακόμα και 4% ετησίως που χρειάζονται προκειμένου να ανακάμψει. Όσο και να προσποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά αδυνατεί να τα κάνει, όχι απλώς γιατί είναι ιδεοληπτικός, αλλά γιατί δεν ξέρει πώς. Δεν έχουμε περιθώριο, λοιπόν, για νέους πειραματισμούς και για άλλον χαμένο χρόνο.
Γράφει ο Νίκος Ρωμανός, υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στον Βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών.
