Tην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στην Κεντροαριστερά επιχειρεί να κάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στοχεύοντας έτσι και στην ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλοδημοκρατία και εγχωρίως αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Του Περικλή Σωτηρίου
Ίσως στο τέλος της κυβέρνησης μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ –η οποία διεσώθη από δεξιούς πολιτικούς– κανείς να μην υπολόγιζε ότι θα έρθει και η ανακατάταξη στο χώρο του κέντρου, ωστόσο αυτό γίνεται. Και γίνεται με όρους αγοραίους και σαφών πολιτικών ανταλλαγμάτων οι οποίοι θα ξετυλιχθούν αμέσως μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία όσο μπορεί ακόμα και τον Οκτώβριο –κάτι που δύσκολα θα μπορέσει– και δεύτερον για να αλλάξει την ατζέντα της Συμφωνίας των Πρεσπών η οποία τον έχει στριμώξει καθώς η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιτίθεται σθεναρά σε αυτήν. Θα σκεφτόταν κανείς ότι είναι οξύμωρο να περισώζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν το τέλος της από δεξιούς βουλευτές, πρώην ΑΝΕΛΛίτες και ο Αλέξης Τσίπρας να στρέφεται στο κεντροαριστερό του ακροατήριο προκειμένου μάλιστα να συνθέσει εκ νέου την κυβέρνησή του, τοποθετώντας σε καίριες θέσεις πρόσωπα που δειλά – δειλά έχουν κάνει εκ νέου την εμφάνισή τους στο πολιτικό σκηνικό.
Οι σκέψεις του Αλέξη Τσίπρα είναι οι εξής:Να εντάξει –αν όχι στην κυβέρνησή του, τότε στο κόμμα του– στελέχη από την Κεντροαριστερά που έφυγαν από το ΚΙΝ.ΑΛΛ., το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων. Επίσης να αξιοποιήσει ως εφεδρείες πρόσωπα τα οποία έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε εκδήλωση για τη Συμφωνία των Πρεσπών που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής πριν καιρό. Εκεί που είδαμε μία ετερόκλητη παρέα όπως ο Νίκος Μπίστης, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Σπύρος Δανέλλης, η Μαρία Ρεπούση, ο Νίκος Μαραντζίδης, ο Μιχάλης Σταθόπουλος κ.ά. να χειροκροτούν τον πρωθυπουργό. Η χρονική στιγμή είναι άλλωστε κατάλληλη για ανακατατάξεις στον χώρο. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ., αφού λοιπόν αποφάσισε στρατηγικά να μη στηρίξει τις Πρέσπες, έχασε στρατηγικούς παίκτες που ήταν στο σώμα της. Δεν είναι τόσο η συνιστώσα της ΔΗΜ.ΑΡ. Η σμίκρυνση της δυναμικής της ήρθε από την ώρα που μετά το εγχείρημα της ενοποίησης των κομμάτων που δημιούργησαν το ΚΙΝ.ΑΛΛ., οι αρχηγοί τους είδαν πλέον να μειώνεται ο ζωτικός τους χώρος και να υπερισχύει η μεγάλη ρίζα του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα το, Ποτάμι έφευγε και γινόταν και πάλι αυτόνομο. Η ένταξη του Γιώργου Παπανδρέου εντέλει αποδείχθηκε αρνητική. Πώς; Αυτό φάνηκε τώρα με τη σιωπηρή στήριξη του πρώην πρωθυπουργού στη Συμφωνία των Πρεσπών. Ηδη, όπως λέγεται στο παρασκήνιο, ο πρώην συνεργάτης του ΓΑΠ Χάρης Παμπούκης έχει προταθεί για υπουργός Εξωτερικών –λένε ότι ο ίδιος αρνήθηκε– ενώ στο κάδρο μπαίνει και ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος ενώ διεκδίκησε την αρχηγία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. στο τέλος έστριψε όπως και η ομάδα ΓΑΠ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι και ο κ. Δανέλλης είναι άνθρωπος που αναδείχθηκε επί Γιώργου Παπανδρέου και αργότερα πήγε στο Ποτάμι. Παράλληλα, όμως, σιωπηρός παραμένει και ο Κώστας Σημίτης, κάτι που δημιουργεί ψιθύρους. Μην ξεχνάμε ότι ο Μιχάλης Σταθόπουλος παραμένει ένας στενός του φίλος, ο οποίος πλέον φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έπειτα είναι και ο Νίκος Μπίστης. Επίσης, άνθρωπος του Σημίτη (με λίγο πιο αριστερόστροφες τάσεις) που στήριζε διαχρονικά την εκσυγχρονιστική τάση και πριν καιρό βρέθηκε στο πλευρό του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Θα έλεγε κανείς ότι αυτό που έχει καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας, να ενώσει διαφορετικές φατρίες του ΠΑΣΟΚ και να τους φέρει με το μέρος του, είναι μοναδικό. Ή θεωρείται πραγματικός ιδεολογικός ηγεμόνας όπως βάλθηκε να μας πείσει ο κ. Βερναρδάκης ή κάποιοι έχουν μείνει αρκετό καιρό στην αφάνεια και βρήκαν έναν τρόπο να επιστρέψουν.
Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει
Όπως και να έχει, ο ανασχηματισμός, ακόμα και αν δεν περιλαμβάνει αρκετά πρόσωπα από την παρέα του Μεγάρου Μαξίμου, ήδη οι κινήσεις Τσίπρα στην Κεντροαριστερά δημιουργούν μία μαγιά για την επόμενη μέρα. Ποια είναι αυτή; Περιχαρακώνει ένα 25-27% με ένα πλέον ανύπαρκτο Ποτάμι και ένα ξεδοντιασμένο ΚΙΝ.ΑΛΛ. που από το 10% που έδειχναν παλαιότερα οι δημοσκοπήσεις, τώρα το φέρνουν στο 5-6%. Δημιουργεί συνθήκες σκληρής αντιπολίτευσης στον Κυριάκο Μητσοτάκη αναγκάζοντάς τον το 2020 σε εκλογές με απλή αναλογική. Παράλληλα, φέρνει κοντά του ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι βλέπουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε για να μείνει. Σιγά – σιγά απομονώνει ακραία στοιχεία στο κόμμα του διά της τεθλασμένης. Βάζει στα ψηφοδέλτιά του δημοκρατικά στελέχη της αστικής Κεντροαριστεράς αλλά και πρόσωπα από την Κεντροδεξιά. Κοινώς τραβάει προς το κέντρο, όπως άλλωστε και ο μεγάλος του αντίπαλος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
