Τριγμούς έφερε στη Νέα Δημοκρατία το ήξεις αφήξεις του Κυριάκου Μητσοτάκη όσον αφορά στην πρόταση μομφής που εν τέλει αποφασίστηκε να μην κατατεθεί. Και αυτό διότι όπως ομολογούν αρκετά στελέχη θεωρήθηκε μεγάλο πισωγύρισμα της στρατηγικής που είχε αναπτύξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν γίνεται να βροντοφωνάζεις ότι παραβιάζονται οι εθνικές γραμμές και να μην εξαντλείς ένα επικοινωνιακό ατού που σου δίνει η Βουλή ώστε να δεσμεύσεις ακόμα περισσότερο τον αντίπαλό σου…
Tου Περικλή Σωτηρίου
Εξάλλου, όλοι στη Ν.Δ. γνωρίζανε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα περνούσε, οπότε μόνο επικοινωνιακά θα μπορούσε να κερδίσει κάτι… Τώρα, όπως διαπιστώνουν κάποιοι, υπάρχει η αίσθηση από μεγάλη μερίδα του κόσμου –η οποία, μάλιστα, ήταν εξαγριωμένη με τα χημικά που δέχτηκε– ότι το πισωγύρισμα Μητσοτάκη άφηνε πίσω ένα πλήθος που ετοιμαζόταν να δεθεί στο άρμα της Ν.Δ… Σε αυτή τη μουρμούρα μπήκανε και οι δεξιές φράξιες της Νέας Δημοκρατίας, με τους Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη να μη δείχνουν ευχαριστημένοι με τις τελευταίες κινήσεις του επιτελείου του Κυριάκου. Σαν να μην έφτανε αυτό, δηλαδή η μη ικανοποίηση του δεξιού ακροατηρίου της Νέας Δημοκρατίας, ήρθαν και οι ερμηνείες της δήλωσης Καραμανλή που έκανε για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Για τον Κώστα Καραμανλή το προκείμενο και το σημαντικότερο ήταν ότι η Συμφωνία δεν ήρθε έπειτα από συνεννόηση με τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις. Δηλαδή, ο πρώην πρωθυπουργός έθιξε το ζήτημα της εθνικής συναίνεσης, κάτι που, βέβαια, σε τέτοια θέματα δεν είναι αυτονόητο. Μπορεί να κάλυψε τις κινήσεις της Νέας Δημοκρατίας ότι ήταν σωστές και τεκμηριωμένες, αλλά όταν τόνισε ότι δεν ακολουθήθηκε η γραμμή του Βουκουρεστίου με τη παράλληλη αναφορά στην Μπακογιάννη, όλο αυτό θεωρήθηκε ένα καρφί προς τον Αντώνη Σαμαρά.
Από την άλλη, λένε μερικοί ότι δεν επιτέθηκε με σφοδρότητα στην κυβέρνηση Τσίπρα ή τουλάχιστον με την ένταση που κάποιοι περίμεναν, και έπαιξε έναν ρόλο καθαρό ισορροπητικό ανάμεσα σε όλο το πολιτικό σύστημα. Την ίδια ώρα, υπάρχει και η κριτική ότι η Νέα Δημοκρατία δεν αξιοποίησε τις πολιτικές ισορροπίες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο κοινοβούλιο. «Θα έπρεπε να έχει έρθει πρώτος σε συνεννόηση με τον Σταύρο Θεοδωράκη ώστε να επιμείνει στη μη στήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών» λένε κάποιοι που θεωρούν ότι θα έπρεπε ακόμα και να δώσει συγκεκριμένα ανταλλάγματα προκειμένου να εξασφαλίσει τη στήριξη βουλευτών στον στόχο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μάλιστα, το πάνε ένα βήμα παραπάνω. Εκτιμούν ότι εφόσον ο Κυριάκος θέλει να παίξει ρόλο στο ιδεολογικό Κέντρο, θα έπρεπε ακόμα και να συζητήσει το θέμα της συνεργασίας με το Ποτάμι. Εξάλλου, όπως παρατηρούν κάποιοι, ο Σταύρος Θεοδωράκης λίγο καιρό πριν τις κοινοβουλευτικές μάχες είχε έρθει σε επαφή με τον Αλέξη Τσίπρα… Το σίγουρο είναι ότι μιας και οι Πρέσπες περνάνε, η πολιτική ατζέντα το επόμενο διάστημα θα αλλάξει αισθητά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει ότι θα πρέπει να τρέξει μία ατζέντα προγραμματικού λόγου σε καίρια θέματα της οικονομίας και της καθημερινότητας και όχι να σταθεί απέναντι στις κινήσεις Τσίπρα στον κεντροαριστερό χώρο.
Οι δεξιές επαφές προβληματίζουν την Ν.Δ.
Την ίδια ώρα, στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας εκτυλίσσεται ένα μεγάλο πάρτι επαφών Καμμένου με Γιώργο Καρατζαφέρη, Τάκη Μπαλτάκο, Φαήλο Κρανιδιώτη και Κυριάκο Βελόπουλο προκειμένου να σχηματίσουν μια συνεργατική κίνηση η οποία θα έχει τις Πρέσπες πολιτική μαγιά. Γιαυτό λένε κάποιοι ότι ο Κυριάκος θα έπρεπε να χτυπήσει έστω και επικοινωνιακά την πρόταση μομφής και να σαμποτάρει τη Συμφωνία των Πρεσπών κοινοβουλευτικά. Ακριβώς για να πάρει με το μέρος τους τον κόσμο που συσπειρώνεται. Είναι βέβαιο ότι μια ενωμένη κίνηση δεξιών πολιτικών τη χρονική στιγμή μέχρι τον Μάιο μπορεί να τραβήξει κόσμο και να θέσει νέα δεδομένα. Δύσκολο να τα βρουν όλοι οι παραπάνω, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχει κόσμος που λόγω της Μακεδονίας ψάχνουν έναν πιο ακραίο τρόπο να εκφραστούν και παράλληλα να μην κινηθούν προς τη Χρυσή Αυγή. Πώς θα αντιδράσουν οι δεξιές τάσεις της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό; Είναι σίγουρο ότι εάν δεν τελείωνε ο χρόνος της μειοψηφικής κυβέρνησης Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να βρει τρόπους να περιχαρακώσει τη δεξιά δεξαμενή στελεχών του…
