Ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο συνθέτης, ο τραγουδιστής, ο στιχουργός, ο ηθοποιός, ο παρουσιαστής, ο άνθρωπος μας υποδέχτηκε φιλόξενα για ακόμα μία φορά στο καμαρίνι του στο Θέατρο Βέμπο που πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες». Ευγενικός, χειμαρρώδης και ειλικρινής όπως πάντα, απάντησε στις ερωτήσεις μας με χιούμορ αλλά και με καυστικότητα.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη και στην Αλεξία Λυμπέρη
- Φέτος θεατρικά σας απολαμβάνουμε στην παράσταση «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» στο θέατρο Βέμπο, πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση αυτή.
Η παράσταση αυτή κατακεραυνώνει με κωμικό τρόπο το διχασμό. Έργο του Σακελάριου, διασκευασμένο χωρίς να ξεφεύγει από τη λογική και τη φιλοσοφία του. Υποδύομαι τοn Στέλιο Κοντογιώργη, τον πιο αστό από τους υπόλοιπους που έρχονται στην Αθήνα και που για τον λόγο αυτό του δημιουργούν προβλήματα. Καταλαβαίνει κανείς ότι μπορείς να τσακωθείς είτε για μια κότα, είτε για μια «ιδεολογία»… Πιστεύω στην ισονομία και στην πάλη των ιδεολογιών, αλλά δεν πιστεύω στον διχασμό. Ο κόσμος γεμίζει το θέατρο κάθε μέρα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε όπου ο θεατής έρχεται να παρακολουθήσει τέχνη από το υστέρημα του. Ευχαριστώ προσωπικά τους θεατές και όλοι εμείς στο θέατρο σεβόμενοι τον θεατή δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό.
- Έχετε εκφράσει τη θέση ότι «το μουσικό σας έργο δεν επικοινωνείτε όσο θα έπρεπε». Χαρακτηριστικά έχετε δηλώσει: «Μα θα γίνει της τρελής όταν πεθάνω και γίνουν γνωστά όλα μου τα έργα… Εδώ έγινε της τρελής με ανθρώπους που δεν έκαναν τίποτα, με μένα δεν θα γίνει;». Για ποιους λόγους πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Στην Ελλάδα υπάρχει μια θανατολαγνεία. Πεθαίνει κάποιος κι αξιολογείται το έργο του υπέρμετρα. Πιστεύω στο παρόν, για αυτό είμαι οπαδός της καθημερινότητας. Ό,τι κάνω το κάνω για να επικοινωνήσω με τον κόσμο τις σκέψεις μου. Καταθέτω την ψυχή, το σώμα, το μυαλό μου κι αγωνιώ. Εξέφρασα ένα παράπονο, έχω ένα τεράστιο μουσικό έργο, δεν ξέρω αν είναι καλό αλλά είναι ανάγκη επικοινωνίας, όχι ματαιοδοξίας, ούτε καν φιλοδοξίας.
- Έχετε ευαισθησία στους ανθρώπους με αναπηρία. Πιστεύετε ότι στις μέρες μας έχει αλλάξει η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στα άτομα αυτά ή ακόμα είμαστε προκατειλημμένοι και τα ωθούμε εκτός κοινωνίας;
Είμαστε τρομερά προκατειλημμένοι. Τους αποκαλούν «ανθρώπους με ειδικές ικανότητες». Ποιες ειδικές ικανότητες έχει ο ανάπηρος ή ο ειδικών αναγκών; Ποιων ειδικών αναγκών είναι τα άτομα αυτά;Οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν χρόνια να επιτύχουν την ισονομία. Ακόμα και μέσα στον ίδιο τον κόσμο των αναπήρων υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν ανάπηροι που εκμεταλλεύονται την αναπηρία τους. Είμαστε κοινωνία των εντυπώσεων και αυτό συνέβαλε σε αυτό που ονομάσαμε αφελώς κρίση. Δεν περάσαμε κρίση παρά μόνο παρακμή σε όλα τα επίπεδα: στις ανθρώπινες σχέσεις, στον έρωτα, στη φιλία, στην αγάπη, και κυρίως στην ισονομία.
- Στα έργα σας χρησιμοποιείτε πολύ το χιούμορ και τη διάδραση ως μέσα επικοινωνίας με το ακροατήριό σας. Αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα με χιούμορ;
Μερικές φορές όταν βγαίνω έξω με φίλους και έχω διάθεση έχω χιούμορ. Αλλά συνήθως, ο κόσμος με βλέπει έξω στον δρόμο και με ρωτάει «τι έχετε, είστε κουρασμένος;». Περιμένει μάλλον να με δει να απογειώνομαι! Είμαι από τους ανθρώπους που κουράζομαι πάρα πολύ, γιατί ό,τι κάνω το κάνω με πολλή κατάθεση ψυχής και ενέργειας. Τα πάντα είναι μια «συνουσία» για μένα. Δίνω την ψυχή μου. Διαφορετικά είναι σαν να μπεις σε μια διαδικασία συνουσίας στα ψέματα. Μα κάνουμε έρωτα στα ψέματα;
- Πιστεύετε στην έννοια της φιλίας; Πώς την έχετε βιώσει στη ζωή σας;
Εγώ πιστεύω στην έννοια των ανθρωπίνων σχέσεων και στη συναισθηματική ευθύνη. Όχι μόνο στη φιλία. Λέω σ’ αγαπώ και σε όσους το λέω είναι κάθε φορά διαφορετική η φυσιογνωμία που το εισπράττει. Οπότε και η φράση λαμβάνει άλλη διάσταση. Αγαπώ τους ανθρώπους που δίνουν χώρο στους άλλους, που τους αποδέχονται κι ας έχουν κάνει λάθη, κι αν έχω κάνει λάθη… Κι όταν τσακώνονται δύο άνθρωποι, αυτόν που υποχωρεί τον αγαπώ, αυτόν που λέει «παρακαλώ» τον αγαπώ, αυτόν που λέει «ευχαριστώ» τον αγαπώ, γίνομαι φίλος του. Τον θέλω στη ζωή μου. - Πιστεύετε ότι θα ήσασταν τρυφερός σαν παππούς;
Η θηλυκότητα ωριμάζει στη μητρότητα. Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να γίνω παππούς και θα μου δοθεί, πιστεύω. Έχω ένα παιδί εξαιρετικό. Η Ελεονώρα, αν έχει κάνει πολλή μεγάλη επικοινωνιακή δουλειά, είναι επειδή πιστεύει στην αναπαραγωγή της ζωής και στη συναισθηματική ευθύνη. Αναπαράγουμε και παρθενογενούμε. Πολλά καινούργια πράγματα, που είναι παρθενογενέσεις, έρχονται πρόωρα και δεν μπορούν να ανθίσουν λόγω έλλειψης πεδίου, υπάρχουν πολλά δικά μου μουσικά παραδείγματα.
- Η Ελλάδα βίωσε πλημμύρες, φωτιές, σεισμούς στο πρόσφατο παρελθόν. Πόσο σημαντική είναι η έννοια της φιλανθρωπίας στη ζωή σας;
Η Ελλάδα είναι μία χώρα τόσο όμορφη που πολλές φορές δεν αντέχει την ίδια της την ομορφιά κι αυτοκαταστρέφεται. Ευθύνες υπάρχουν για τον τρόπο αντίδρασης όλων μας. Αυθαιρετούμε παντού. Εγώ πόνεσα πάρα πολύ. Για καθετί που καίγεται χάνω ένα μέρος της ψυχής μου. Αυτό που έγινε ήταν η κορύφωση του τέλματος της παρακμής για να μπούμε σε μια διαδικασία αναγέννησης. Ως άνθρωπος συμπαραστάθηκα, αλλά όλη αυτή η μικροπολιτική και η ψηφοθηρία που αναπτύχθηκαν, τα θεωρώ χυδαιότητες. Η φιλανθρωπία για μένα είναι αυτονόητη. Είναι αλληλεγγύη.
- Πιστεύετε στο ομαδικό πνεύμα και το έχετε. Πιστεύετε εξίσου στη μοναδικότητα των ανθρώπων;
Πιστεύω στις ομάδες με προσωπικότητες. Πιστεύω στη μοναδικότητα, αλλά όχι στον ατομισμό. Όσο δεν συγκρινόμαστε, η μοναδικότητα μας εξελίσσεται, μεγαλώνει κι αναπτύσσεται. Όταν η καταναλωτικότητα κυριαρχεί πάμε χαμένοι. Αυτή είναι μέσα στα άγρια ένστικτα του ανθρώπου. Ο ατομισμός φέρνει τη μάζα, η μάζα φέρνει την καταναλωτικότητα και την παγκοσμιοποίηση. Η μοναδικότητα φέρνει την αναφορά κάθε προσωπικότητας ως μοναδικής, σαν θεό απέναντι στο σύμπαν. - Μουσικά θα σας απολαύσουμε κάπου;
Συζητάω διάφορα πράγματα που θα τα ανακοινώσω σχετικά άμεσα. Με πιάνει η απόγνωση ορισμένες φορές και λέω «τι να γράψω τώρα; Αυτό δεν ακούστηκε, μήπως να το ξανάβγάλω;». Έχω πάρα πολλά σποράκια στο κεφάλι μου, με διαφορετικότητες, που είναι έτοιμες να ανθίσουν. Απέχω συνειδητά από συνεργασίες αυτόν τον καιρό γιατί δόθηκα πολύ σε αυτή τη θεατρική παράσταση.
info
Θέατρο: Βέμπο, Καρόλου 18, Μεταξουργείο
Παραστάσεις : Πέμ. 8 μ.μ., Παρ. 9 μ.μ., Σάβ. 6 μ.μ./ 9 μ.μ., Κυρ. 6 μ.μ./ 9 μ.μ., Τετ. 7 μ.μ.
Διάρκεια: 120’.
Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππας.
Ερμηνεύουν: Γ. Ζουγανέλης, Γ. Τσιμιτσέλης, Αλ. Αντωνόπουλος, Κ. Ζαρίφη, Β. Κούκουρας, Σπ. Μπιμπίλας.
Τιμή : € 23, 20, 17, 15.
