Η... παρεξηγημένη λέξη που κρίνει κάθε φορά τις εκλογές

24/07/2018, 12:08
H8Ci53JlukRiUF4pP8Ni

Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης, δημοσιογράφος, σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Το... μαιευτήριο ιδεών που θεμελιώθηκε στο μυαλό και στην καρδιά του πιο χαρισματικού μέλους του Κάμελοτ των Κένεντι, του Μπόμπι, χάρισε στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες αν όχι συναρπαστικές ρητορικές συνθέσεις. Η... όμορφη λέξη που απαντάει στην ηχώ «πρόοδος» έχει ως κινητήρια δύναμη την αλλαγή. Και η αλλαγή έχει τους εχθρούς της. Πολλούς, σημαντικούς, επίμονους, πεισματάρηδες, ανακυκλούμενους. Η αναζήτηση της αλλαγής από τα πολύ μικρά και καθημερινά μέχρι τα πολύ μεγάλα και διαχρονικά υπήρξε ιστορικά ο πιο συνεπής επιταχυντής της εξέλιξης.

Ενός έθνους. Μιας κοινωνίας. Ενός ανθρώπου που διεκδικεί το δικαίωμα να ενισχύσει με τη μοναδικότητα της διαφορετικότητάς του το μωσαϊκό της κοινωνικής σύνθεσης. Προσθέτοντας και πολλαπλασιάζοντας αντί να αφαιρεί και να διαιρεί. Σε αντίθεση με το αξίωμα περί ανατροφοδοτούμενης αλλαγής υπάρχει μια άλλη... παρεξηγημένη λέξη. Μια πολυσύνθετη έννοια, η οποία βρίσκει κάθε φορά τον οδικό χάρτη προς τον επίλογο μιας εκλογικής μάχης.

Και κρίνει τις εκλογές αυτές. Ακόμη κι αν η αποτύπωση της θυελλώδους επίδρασής της ιχνηλατείται μονάχα στη συνείδηση και στην καρδιά του ψηφοφόρου και ανιχνεύεται μέσα από τις αυθόρμητες εξομολογήσεις στην... παρέα. Ελπίδα. Η ελπίδα είναι η... παρεξηγημένη λέξη που κρίνει κάθε φορά τις εκλογές, εννοείται σε συνθήκες Δημοκρατίας. Ανεξαρτήτως συγκυρίας, εποχής, επιμέρους παραμετρικών δεδομένων, ακόμη και του τυχαίου γεγονότος.

Η ελπίδα που πάντοτε υπερισχύει του φόβου. Επειδή ακριβώς εκεί επικεντρώνεται η φυσική νομοτέλεια της ανθρώπινης φύσης. Στην προσδοκία, αναζήτηση και διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο.

Ακόμη κι αν η αυστηρότητα του ρεαλισμού επαναφέρει τα καλπάζοντα όνειρα σε πεζές διαδρομές.

Ο άνθρωπος έχει με όρους αυθόρμητης αυτοσυντήρησης την ανάγκη να πιστέψει ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη εκείνης που μόλις τελείωσε.

Ακόμη κι αν αυτό... δεν το πιστεύουν οι άλλοι. Κανένας άλλος. Αρκεί που το πιστεύει ο ίδιος. Επειδή οι επιλογικές συζητήσεις ενός ανθρώπου πριν από μια απόφαση είναι με τον ίδιο τον εαυτό του. Με εκείνη τη σεμνή και σιωπηλή φωνή που ξεκινάει το ταξίδι της από την καρδιά για να καρφιτσωθεί στο μυαλό ως ιδέα επιλογής. Αυτή είναι μια διαδρομή την οποία ο καθένας που διατηρεί πινελιές συναισθηματικής νοημοσύνης μπορεί να χαρτογραφήσει χωρίς να είναι ειδικός, ή να αναζητεί περιπτωσιολογική εμπειρία.

Η ελπίδα για το αύριο κρίνει κάθε εκλογική αναμέτρηση. Και όποιος κάνει το λάθος να επενδύσει στο μακροβούτι ψαλιδισμένης ηθικής στην επίκληση και γιγάντωση της ανασφάλειας και του φόβου επιλέγει να τοποθετήσει τον εαυτό του στη λάθος πλευρά της Ιστορίας.

Και ο λογαριασμός του ταχυδρομείται το βράδυ των εκλογών.

Twitter@EmOikonomidis

Facebook: Manos Oikonomidis