Πόσο κόντα είναι η Ελλάδα σε ένα θερμό επεισόδιο;
Η «σημαντική ανακοίνωση» που είχε προαναγγείλει ο Πάνος Καμμένος στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Κ. Ο. των Ανεξάρτητων Ελλήνων έμεινε στις ελληνικές καλένδες και ο υπουργός Άμυνας, μη θέλοντας να κάνει το «χατίρι» μερίδας του αντιπολιτευόμενου τύπου –που προέβλεπε τη μετατροπή της κυβερνητικής συνοχής σε… σκόνη και θρύψαλα– διεμήνυσε σε όλους τους τόνους ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός «θα πάει ως το τέλος» – κάτι που, άλλωστε, προέκυψε και από τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας.
Κανένας εφησυχασμός
Από τη μια, όμως, ο χρονικός προσδιορισμός αυτού του «τέλους» φαντάζει ασαφής, προσεγγίζοντας πάντως το συνταγματικό όριο της κυβερνητικής θητείας, από την άλλη, τόσο το εσωτερικό ανακάτεμα της τράπουλας όσο κυρίως η έξαρση –περισσότερο από ποτέ– των εθνικών μας θεμάτων δεν επιτρέπουν κανενός είδους εφησυχασμό… Η συζήτηση, πλέον, στους σοβαρούς πολιτικούς, διπλωματικούς αλλά και στρατιωτικούς κύκλους έχει ξεφύγει από το μικροπολιτικό επίπεδο του «πότε θα γίνουν εκλογές και αν αρπάχτηκαν ο Τσίπρας κι ο Καμμένος». Έτσι κι αλλιώς, αυτή η κυβέρνηση γράφει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ παραμονής στην εξουσία, μέσα στα μνημονιακά χρόνια. Ο προβληματισμός τώρα μετατίθεται αλλού, αφού πολιτικοί και διπλωματικοί παράγοντες με τους οποίους συνομίλησε η «Α» τονίζουν πως «δεν βρισκόμαστε σε ομαλές συνθήκες για να μπορούμε να κάνουμε ανάλυση με φυσιολογικά δεδομένα»
Βλέπουν σύρραξη
Δεν λείπουν, μάλιστα, εκείνοι που εκτιμούν πως «μετά την σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στην Αδριανούπολη κάθε μέρα που περνάει ερχόμαστε και πιο κοντά σε σοβαρό ελληνοτουρκικό επεισόδιο, με πολεμικά χαρακτηριστικά». Τονίζουν, δε, δύο πράγματα: Πρώτον ότι η κατάληψη της Αφρίν δεν ήταν καλό νέο, αφενός διότι μετά από αυτό ο «σουλτάνος» εκδήλωσε σε απόλυτο βαθμό τον επεκτατισμό του, αφετέρου, δε, υπάρχουν εκτιμήσεις που λένε πως οι μαθημένοι στο αντάρτικο Κούρδοι υποχώρησαν από τη συριακή πόλη για να μεταφέρουν το αντάρτικο ακόμα και μέσα στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπάρχουν περίπου πέντε εκατομμύρια Κούρδοι. «Ο Ερντογάν θα χρειαστεί σύντομα καινούργιο αφήγημα για τους πολίτες του» εκτιμούν αναλυτές, σημειώνοντας τον φόβο τους ότι το θέατρο αυτού του καινούργιου αφηγήματος θα είναι το Αιγαίο και η Θράκη. Πηγές προσκείμενες στην κυβέρνηση, πάντως, σημειώνουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο Ερντογάν θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Όχι μόνον διότι έχει πολλά ανοιχτά πολεμικά μέτωπα τριγύρω του –ειδικά αν θελήσει, όπως είπε, να πλήξει και το Ιράκ– αλλά και γιατί με τους λεονταρισμούς του στην κυπριακή ΑΟΖ έχει βάλει απέναντι του τις Η ΠΑ και τη Γαλλία, πλήττοντας τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κάποιοι αναλυτές, μάλιστα, τονίζουν πως «η πρόθεση του Ερντογάν να μπει σε πολεμικές περιπέτειες έγινε καταφανής όταν άρχισε να τα… βρίσκει όπως-όπως με παίκτες της περιοχής με τους οποίους είχε ψυχρές σχέσεις, όπως η Ρωσία και το Ισραήλ».
«Λακκούβες» στο Σκοπιανό
Την ίδια ώρα, το ταξίδι του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, Νίκου Κοτζιά, στο μετονομασθέν, πρόσφατα, Διεθνές Αεροδρόμιο των Σκοπίων δεν ήταν ο «περίπατος στο πάρκο» όπως περίπου είχε προαναγγελθεί. Ο Ζάεφ είναι σαφώς πιο μετριοπαθής και συζητήσιμος από οποιονδήποτε άλλον προκάτοχο του. Ο ιστορικός προσδιορισμός «Μακεδονία» είναι σαφώς αποκλειστικά ελληνικός. Τώρα, όμως, η μη συμφωνία σε μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes για όλες τις χρήσεις θα τροφοδοτήσει στο έπακρον τον αλβανικό εθνικισμό που καραδοκεί και σε μερικές του εκφάνσεις είναι απροκάλυπτος. Παράλληλα, η αναγκαία συνθήκη για αλλαγή του συντάγματος του γειτονικού κράτους θα αργήσει ακόμη, κι αν γίνει άμεσα πολιτικά αποδεκτή από την κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ θα πρέπει να «περάσει» σε μια κοινωνία που αποτελείται σε μεγάλο της κομμάτι από Σλάβους και Αλβανούς εθνικιστές, που γαλουχήθηκαν για χρόνια στο ψευδοαφήγημα της δικής τους Μακεδονίας. Τα δύο ονόματα που προτείνονται ( Nova κσαι Gorna Mahedonija) είναι στο τραπέζι από την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών ο Πέτρος Μολυβιάτης. Και η επίκληση του βέτο που επιστράτευσε αργότερα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ του Βουκουρεστίου ο Έλληνας τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε να κάνει, όπως λένε διπλωματικές πηγές, και με το ότι η αμερικανική διπλωματία ωθούσε την τότε σκοπιανή ηγεσία να επενδύσει στον ανιστόρητο εθνικισμό.
Ανακάτεμα της τράπουλας εντός των τειχών
Με όλα αυτά τα δεδομένα, η πολιτική πραγματικότητα στο εσωτερικό πεδίο αποκτά μια στρεβλή σταθερά. «Στον πόλεμο δεν αλλάζεις στρατηγό» έλεγε στην «Α» μπαρουτοκαπνισμένος πολιτικός, τονίζοντας πως «Και η τύχη της κυβέρνησης ισορροπεί σε μια λεπτή, κόκκινη γραμμή. Αν όλα αυτά βγουν στον Τσίπρα, θα αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα όπως αποτυπώνονται στο εν γένει κλίμα και οι κυβερνητικοί εταίροι θα ενισχυθούν αμφότεροι. Μια λεπτομέρεια, όμως, που θα πάει στραβά θα είναι αρκετή για να καταρρεύσει η κυβέρνηση, αφού διαρραγεί η συνοχή της». Έμπειροι αναλυτές τονίζουν πως η κυβερνητική συνοχή θα παραμείνει, εκτός απροόπτου, αρραγής ως τις 20 Αυγούστου, οπότε η χώρα βγαίνει με βάση το πλάνο από το πρόγραμμα στήριξης. Κάποιοι λένε πως ύστερα από αυτό το ορόσημο είναι όλα ανοιχτά. Από προσφυγή στις κάλπες μεταξύ Οκτωβρίου και Γενάρη του επόμενου έτους ως και αναδιάταξη κυβερνητικών συμμαχιών.
