Ο νόμος περί καταχραστών του Δημοσίου και το «φάγωμα» Κοντονή!
Στην κυβέρνηση ήταν και είναι κυρίαρχη η άποψη ότι ο νόμος περί καταχραστών του Δημοσίου που επισύρει ποινές μέχρι και ισόβιας κάθειρξης είναι ξεπερασμένος και αναχρονιστικός. Και τούτο όχι μόνο διότι είναι ένα νομοθέτημα του 1950 όπου η έννοια Δημόσιο ήταν τελείως διαφορετική από τη σημερινή των χρηματιστηρίων, των επενδυτών και των αποκρατικοποιήσεων, αλλά και γιατί η κρατούσα άποψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τελείως αντίθετη! Επιπροσθέτως η κυβέρνηση στη φάση των ευρύτατων αποκρατικοποιήσεων που θέλει να προωθήσει, όπως για παράδειγμα η ΔΕ-ΠΑ ή τα ΕΛΠΕ, αντιλαμβάνεται πως κανείς ξένος επενδυτής δεν θα μπει σε μια εταιρεία όπου μέτοχος θα παραμένει το Δημόσιο και όπου σε κάθε λάθος απόφαση ή λάθος πρόβλεψη ή όποια αστοχία επιχειρηματική το μάνατζμεντ θα είναι κατηγορούμενο με τις διατάξεις περί καταχραστών του Δημοσίου και θα κινδυνεύει με ισόβια κάθειρξη! Υπό αυτό το πρίσμα μία από τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Στ. Κοντονής ως υπουργός Δικαιοσύνης ήταν κατάργηση του νόμου και η αντικατάστασή του με άλλες διατάξεις σύγχρονες και αντιπροσωπευτικές των καιρών. Ωστόσο, το θέμα είχε βαλτώσει παρότι έφτασε στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή της Βουλής όπου συμμετείχαν κορυφαίοι καθηγητές Ποινικού Δικαίου. Το ζήτημα λοιπόν της αναμόρφωσης του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας θεωρείται μείζον από την κυβέρνηση και για αποκατάσταση της τάξης αλλά και για λόγους επενδυτικούς και επιχειρηματικούς και σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές είναι ο ένας από τους δύο βασικούς λόγους (μετά την υπόθεση Φλώρου) που «φαγώθηκε» ο Στ. Κοντονής. Βεβαίως τούτο θα φανεί από τη συνέπεια στην κυβερνητική εξαγγγελία και πρόθεση που θα δείξει ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Καλογήρου, που απηχεί, όπως λέγεται, τις απόψεις του πρωθυπουργού.
