Η… ζοφερή πραγματικότητα των επόμενων ετών
Η απόφαση της Κομισιόν για την Ενισχυμένη Επιτήρηση της οικονομίας της χώρας μας, μετά το τέλος του Μνημονίου και των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για χαμόγελα και αισιοδοξία –για ανατροπές ή αντιστροφή των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει ως χώρα ούτε λόγος να γίνεται
Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της απόφασης οι τριμηνιαίες εκθέσεις των Θεσμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM) και η υποχρέωση που έχει αναλάβει η χώρα μας για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022 ίσως να μπορεί να θεωρηθεί το μικρότερο κακό, καθώς στο άρθρο 11 αναφέρεται ότι «σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, η Ελλάδα χρειάζεται να συνεχίσει να υιοθετεί μέτρα για να αντιμετωπίζει τα αίτια ή τα πιθανά αίτια δυσκολιών και να εφαρμόζει διαρθρωτικές αλλαγές...».
Στο άρθρο 12 τονίζεται ότι για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός «η Ελλάδα δεσμεύτηκε στο Eurogroup να συνεχίσει και να ολοκληρώσει όλες τις μεταρρυθμίσεις “κλειδιά” που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για να διασφαλίσει ότι οι στόχοι των σημαντικών μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος χρηματοοικονομικής βοήθειας προστατεύονται». Είναι σαφές ότι και οι δύο αυτές αναφορές αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες για τους Ευρωπαίους ότι η χώρα μας θα ακολουθήσει πιστά όλα όσα υπέγραψε –και η ελληνική Βουλή υπερψήφισε- στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου
Συντάξεις-αφορολόγητο
Στο άρθρο 13 της απόφασης φωτογραφίζονται χωρίς ωστόσο να κατονομάζονται τα μέτρα που αφορούν τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου με τη χρήση του όρου δημοσιονομικές-διαρθρωτικές πολιτικές (fiscal-structural policies). Αυτή είναι η ορολογία που προτιμούν να χρησιμοποιούν παγίως τα στελέχη και οι εκπρόσωποι των Θεσμών για τα μέτρα αυτά και τα οποία αφορούν τόσο στο 2019 όσο και στο 2020.
Σύμφωνα με τη διατύπωση του επίσημου κειμένου, «η Ελλάδα δεσμεύτηκε επίσης να εφαρμόσει συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς της δημοσιονομικής πολιτικής και των δημοσιονομικών-διαρθρωτικών πολιτικών (fiscal-structural policies), της κοινωνικής πρόνοιας, της οικονομικής σταθερότητας, των εργασιακών, των αγορών προϊόντων των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας διοίκησης. Αυτές οι συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες έχουν οριστεί στο παράρτημα της δήλωσης του Eurogroup της 22ας Ιουνίου του 2018, θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πιθανών πηγών οικονομικών δυσχερειών» αναφέρει το άρθρο 13.
Με απλά λόγια οι Ευρωπαίοι, παρά τους πανηγυρικούς τόνους της ημέρας, βάζουν στα επίσημα κείμενα τη μη αντιστροφή όσων συμφωνήθηκαν και ψηφίστηκαν στη διάρκεια του τρίτου μνημονίου και σε αυτά περιλαμβάνεται και η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου (2019-2020).
Η επίσημη αποτύπωση μιας γνωστής κατά τα άλλα πραγματικότητας κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη δουλειά της παρούσας κυβέρνησης –και φυσικά και των επόμενων- να αντιστρέψει ή ακόμη και να αναβάλλει για έξι μήνες αυτά τα μέτρα.
Για το κλίμα και τα περιθώρια που υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν) χρήσιμα συμπεράσματα θα βγουν από τις επαφές του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου με τους ομολόγους του της Ευρωζώνης που θα συμμετάσχουν στο αυριανό Eurogroup.
