Το ΔΝΤ θέλει νέο ρόλο...

Οι συζητήσεις για την ελληνική οικονομία στο Washington Group δεν θα βγάλουν πολλά νέα. Οι πιέσεις του ΔΝΤ για μείωση του ελληνικού χρέους είναι δεδομένες. Αυτό που απασχολεί περισσότερο τους «θεσμούς» αυτή την ώρα είναι το πώς θα βγει η Ελλάδα από το πολυετές μνημόνιο, παίζοντας το «παιχνίδι» της «καθαρής» εξόδου που επιθυμεί τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η Ευρώπη, όπως φαίνεται. Το ΔΝΤ είναι ταυτόχρονα φίλος και εχθρός της Ελλάδας. Σύμμαχος στο θέμα του χρέους, αλλά «απέναντι» στα επώδυνα μέτρα. Σε μόνιμη αντιπαράθεση Εδώ και καιρό το ΔΝΤ βρίσκεται σε μόνιμο τσακωμό με την Ευρώπη για το θέμα της Ελλάδας. Από τη μια οι προβλέψεις για την ανάπτυξη και το πρωτογενές πλεόνασμα (το ΔΝΤ είναι πιο απαισιόδοξο γιαυτό ζητεί νωρίτερα τη μείωση του αφορολόγητου), από την άλλη την ανάγκη να υπάρξει διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Στο «κάδρο» έχει βάλει και τις τράπεζες της χώρας μας, υποστηρίζοντας πως χρειάζονται νέα κεφάλαια. Το ζήτημα είναι, όμως, πόσο πραγματικά ενδιαφέρεται το ΔΝΤ για την Ελλάδα. Τα λάθη του παρελθόντος για τα ελληνικά προγράμματα θα το βαραίνουν όπως και να ’χει. Ανεξαρτήτως κυβέρνησης, μονίμως η απάντηση θα είναι ότι στην Ελλάδα οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούσαν όπως έπρεπε. Όλα για την επιρροή Φαίνεται, όμως, ότι το Ταμείο δεν ενδιαφέρεται πολύ για την Ελλάδα. Το ενδιαφέρει μόνο να την χρησιμοποιήσει –στον βαθμό που μπορεί– ως όχημα επιρροής του στη Γηραιά Ήπειρο. Φυσικά, γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ε.Ε. ετοιμάζει πυρετωδώς το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο θα αντικαταστήσει το ΔΝΤ στην Ευρώπη. Η Ουάσιγκτον έχει καταλάβει ότι ακόμα και η Γερμανία (με την οποία έχει ανοίξει κόντρα για την Ελλάδα) δεν είναι διατεθειμένη να δώσει γην και ύδωρ για να παραμείνει το Ταμείο στην Ευρώπη. Προ μηνών είχε ακουστεί ακόμα και το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ να εποφθαλμιά το «τιμόνι» του ευρωπαϊκού ΔΝΤ. Πήρε όμως έγκαιρα τα μηνύματα, ότι οι ανοιχτές υποθέσεις που έχει στη Γαλλία μπορεί να της κοστίσουν και να βγουν στην επιφάνεια, πέρα από το σκάνδαλο Ταπί. Πέρα από την προσωπική στρατηγική της νυν γενικής διευθύντριας του Ταμείου, το ΔΝΤ πιέζει αφόρητα ώστε να συνεχίζει να παίζει ρόλο στην Ευρώπη. Και η Ελλάδα θα είναι το όχημα. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρόθεση να ξαναμπεί στο ελληνικό πρόγραμμα, έστω και με ένα συμβολικό τίμημα, τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι συζητούν με την Ελλάδα το πώς θα λήξουν τα πολυετή μνημόνια. Έχει καταλάβει ότι η Ευρώπη δεν το θέλει πλέον Το ΔΝΤ έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι πλέον αναγκαίο στην Ευρώπη. Τα παθήματα που παρελθόντος έχουν γίνει μαθήματα στις Βρυξέλλες. Οκτώ χρόνια τώρα, από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι έχουν αποκτήσει εμπειρίες. Φαίνεται πως το ΔΝΤ θέλει να παίξει ρόλο μέσω του ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου, που ούτως ή άλλως η δομή του και η λειτουργία του θα βασίζεται στην τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει η Ευρώπη από την παρουσία της σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία και Πορτογαλία. Θα ήθελε, δηλαδή, όταν φτιαχτεί το οριστικό πλαίσιο λειτουργίας του ευρωπαϊκού ΔΝΤ να υπάρχει μια παράγραφος που θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή του Ταμείου σε προγράμματα, σε ρόλο τεχνικού συμβούλου. Αλλά και αυτό φαίνεται πως έχει βάλει σε σκέψεις την Ευρώπη. Και η μάχη θα δοθεί σε αυτό το μέτωπο. Στη μέση της «μάχης» θα είναι η Ελλάδα, που περιμένει την ελάφρυνση χρέους με σύμμαχο το ΔΝΤ, αλλά ταυτόχρονα… συμμαχεί με την Ευρώπη στο να αποχωρήσει οριστικά. Οι οριστικές αποφάσεις Όλα θα κριθούν τον ερχόμενο Ιούνιο. Τότε το Ταμείο θα αποφασίσει μια και καλή αν θα μπει στο πρόγραμμα. Κάτι που δεν αναμένεται. Αντίθετα, εκτιμάται ότι θα αποφασίσει την έξοδό του. Θα θέλει να μείνει στην Ευρώπη με κάποιον άλλον τρόπο. Φαίνεται πως εκτός της ανάπτυξης του 2017 που έπεσε έξω παταγωδώς κατά σχεδόν 3,6 δισ. στις προβλέψεις του, πέφτει έξω και στο θέμα των τραπεζών. Εκεί που εκτιμούσε ανακεφαλαιοποιήσεις ακόμα και 10 δισ. ευρώ, οι ελληνικές τράπεζες αναμένεται να περάσουν τα τεστ αντοχής με επιτυχία. Ωστόσο, όπως λέει και σε πρόσφατη έκθεσή του, δεν αποκλείεται να χρειαστούν… προληπτικές αυξήσεις κεφαλαίου, επιβεβαιώνοντας στην ουσία αυτό που γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Α». Τότε θα μάθουμε αν θα πιέσει ακόμα περισσότερο για να έρθει νωρίτερα η μείωση του αφορολόγητου, αλλά και το αν οι Ευρωπαίοι θα αποφασίσουν να δώσουν το χρέος. Και αν το κάνουν σε τι βαθμό θα είναι η απομείωση. Όσο μεγαλύτερη θα είναι τόσο πιο «ήσυχο» θα είναι το ΔΝΤ, και μάλιστα θα σημαίνει ότι δεν θα χρειαστούν τα τεράστια πλεονάσματα του 3,5% μέχρι το 2022.