Μελίνα Δασκαλάκη: «Η κοινωνία εξοικειώνεται με τα νέα ήθη μπανανίας»
Όσοι έχουν δουλέψει με τη Μελίνα Δασκαλάκη θα σας πουν ότι είναι μία γυναίκα με σχέδιο, επιμονή και επιμονή, η οποία δεν φοβάται το πολιτικό κόστος όσων λέει και όσων κάνει, ενώ η παρουσία της στον χώρο είναι από τις πλέον νηφάλιες και αποτελεσματικές. Δεν φοβάται να αναλάβει ευθύνες, το έχει αποδείξει άλλωστε και στον «Αθήνα 98,4» και στον δήμο της πόλης, ενώ το πολιτικό προφίλ της σε έναν ιδανικό κόσμο είναι αυτό που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τον νέο πολιτικό.
Συνέντευξη στον Κώστα Μορφίρη
-Πριν από μερικούς μήνες η «Δράση» έπαψε να συνεργάζεται με το Ποτάμι και ξεκίνησε τη συνεργασία της με τη Ν.Δ. Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση;
-Η συνεργασία μας με το Ποτάμι έγινε προκειμένου να προωθήσουμε πιο τολμηρές μεταρρυθμίσεις από αυτές που ήδη προωθούσε η συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Οι διπλές εκλογές του 2015 και το δημοψήφισμα όμως ανέδειξαν μια κυβέρνηση, όχι απρόθυμη ή άτολμη, όπως οι προηγούμενες, αλλά επικίνδυνη: μια εθνολαϊκιστική κυβέρνηση μαθητευόμενων μάγων. Οι δημοκρατικοί θεσμοί διαβρώνονται και η κοινωνία εξοικειώνεται με τα νέα ήθη μπανανίας που έχει λανσάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. Μπροστά σε αυτό το φάσμα καταστροφής της χώρας, στη «Δράση» αποφασίσαμε να στηρίξουμε τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με στόχο μια κυβερνητική πλειοψηφία που θα σέβεται τους θεσμούς και θα ανατάξει την οικονομία, υπερβαίνοντας το παντοδύναμο δόγμα του κρατισμού. Μακάρι σε αυτήν την επιλογή να είχαμε και το Ποτάμι μαζί.
-Πώς είδες τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά;
- Ποιες εξελίξεις; Μετά από ατέλειωτες συζητήσεις για το φύλο των αγγέλων, πρωτοβουλίες και ξανά -μανά πρωτοβουλίες, τι έχουμε; Το ΠΑΣΟΚ της κυρίας Γεννηματά με άλλο όνομα, το ΠΑΣΟΚ που χαϊδεύει τους συνδικαλιστές και δηλώνει ότι το χωρίζει άβυσσος από τη Ν.Δ. Κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους και η Κεντροαριστερά να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
- Ποια είναι η εκτίμησή σου για το Σκοπιανό;
- Η ίδια που είναι και για το Κυπριακό. Πιστεύω ότι η καλύτερη λύση, την οποία θα έπρεπε να έχουμε ήδη δεχτεί από χρόνια, είναι η σύνθετη ονομασία: Μακεδονία με κάποιον, κατά προτίμηση γεωγραφικό, προσδιορισμό. Η ζημιά μας σε αυτά τα δύο εθνικά θέματα, μικρή ή μεγάλη, είναι εκεί, έχει ήδη συντελεστεί και η μη λύση τους οφείλεται κυρίως στην άρνησή μας να αναγνωρίσουμε την ήττα και να πάμε παραπέρα. Και παραπέρα σημαίνει να εργαστούμε ώστε να κάνουμε την Ελλάδα ισχυρή, να στρέψουμε τον άσφαιρο πατριωτισμό των συλλαλητηρίων στην ανασυγκρότηση της χώρας, στην ουσιαστική βελτίωση της ισχύος της και της επιρροής της, ώστε να μην ξαναζήσει στρατιωτικές ή διπλωματικές ήττες τέτοιας έκτασης.
- Πώς αξιολογείς την υπόθεση Novartis; Νιώθεις λίγο σαν να επιστρέψαμε στο 1989; Μπορεί η πολιτική ζωή να αντέξει τόση απαξίωση (ακόμα);
- Δεν βλέπω ομοιότητα με το 1989. Το 1989 είχαμε ένα σκάνδαλο χρηματισμού του πρωθυπουργού με αδιάσειστα στοιχεία, είχαμε την «αγορά» ενός νόμου, θυμίζω. Αυτό δεν προκύπτει μέχρι στιγμής να έχει συμβεί εν προκειμένω. Σήμερα η υπόθεση Novartis χρησιμοποιείται προσχηματικά, κυρίως ως εργαλείο για την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων. Κανένας σεβασμός στους θεσμούς, στη Δικαιοσύνη, καμμία σοβαρότητα. Τραμπουκισμοί και παρακρατικές συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να δηλητηριάζεται η πολιτική ζωή. Σε αυτό το κλίμα είναι αμφίβολο αν μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη. Από την άλλη, θέλω να θυμίσω ότι ακόμα και το 1989 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει: έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο, τον στέλνεις σπίτι του.
- Τι εκτιμάς και τι αποστρέφεσαι στον Αλέξη Τσίπρα;
-Αναγνωρίζω στον πρωθυπουργό ότι έχει πολιτικό αισθητήριο και απευθείας σχέση με τον κόσμο. Μαθαίνει γρήγορα και έχει πολιτικό σχέδιο επικράτησής του εντός και εκτός του κόμματός του. Είναι ωστόσο αμοραλιστής και καιροσκόπος και χρησιμοποιεί αυτή τη σχέση του με τον κόσμο δημαγωγικά. Γενικά πιστεύω ότι σε μια προσωπικότητα οι ίδιες εξαιρετικές ικανότητες, αν μπουν στην υπηρεσία ευγενών σκοπών, καταγράφονται ως αρετές, αν μπουν στην υπηρεσία χαμηλών ελατηρίων γίνονται αντιληπτές ως ανηθικότητα.
- Κάνε μας έναν απολογισμό της διακυβέρνησης από την «πρώτη φορά Αριστερά»…
- Η πρώτη φορά Αριστερά, καίτοι δεν είναι ακριβώς πρώτη, είναι εντελώς Αριστερά. Ακούω να λένε κάποιοι μα αυτή δεν είναι Αριστερά και καταλαβαίνω ότι έχουν στο μυαλό τους την μη κυβερνώσα Αριστερά, την Αριστερά των εύκολων και εκ του ασφαλούς λύσεων, την Αριστερά του χρηματόδεντρου και του σοσιαλιστικού παραδείσου. Μόλις όμως η Αριστερά πάρει την ευθύνη της διακυβέρνησης, δείχνει τον δογματισμό της, τον λαϊκισμό, την περιφρόνησή της στους θεσμούς, διαπρέπει στην προστασία των ημετέρων και τις διώξεις των αντιφρονούντων. Αυτό το τελευταίο στάδιο του αριστερού ολοκληρωτισμού ελπίζω ότι θα το περάσουμε ξώφαλτσα, χάρη κυρίως στο ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Πέρα από την προφανή προσφορά σου στα κοινά μέσα από τον Δήμο της Αθήνας, πόσο ψυχοφθόρα διαδικασία είναι η αναμέτρησή σου με το «τέρας» της γραφειοκρατίας;
- Όταν εκλέχτηκα για πρώτη φορά στον δήμο το 2011, το πρώτο που συνειδητοποίησα ήταν πόσο δύσκολο είναι να κάνεις κάτι, οτιδήποτε με το ισχύον δαιδαλώδες και τυπολατρικό θεσμικό πλαίσιο. Λες και οι νόμοι έχουν φτιαχτεί για να εξασφαλίζουν την επιβίωση της γραφειοκρατίας και να βάζουν τρικλοποδιές σε κάθε αλλαγή. Αυτή η αίσθηση είναι πράγματι τρομερά αποκαρδιωτική.
- Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της αυτοδιοίκησης;
- Το μεγαλύτερο πρόβλημα της αυτοδιοίκησης είναι το ίδιο με το μεγαλύτερο πρόβλημα του κράτους συνολικά: η ανεπάρκεια, η ανικανότητα και η αδρανειακή συμπεριφορά της δημόσιας διοίκησης. Αν έμαθα κάτι από την επαγγελματική μου ενασχόληση και από τα λίγα χρόνια που ασχολούμαι με τα κοινά είναι ότι όταν σε μια επιχείρηση, σε έναν οργανισμό δεν μπορείς να αντικαταστήσεις τους αργόμισθους και ανεπαρκείς, σύντομα αυτοί μολύνουν και όλους τους άλλους και στο τέλος εμποδίζονται όλοι να προσφέρουν.
